-Gel yanima...
Elizabet hec ne demeyib inkar evezine bashi ile yelledi.
- Gel...
Elizabet butun geceni yatsa da cox gucsuz idi, yemek yememishdi, ozunu cox zeif hiss edirdi. Ceyms ayaga qalxdiginda onu koyneksiz gorub dehwete geldi.
-Siz.. Biz...
-Gel bura gorum...- Ceyms onun cirpiwmasina, onu vurmasina baxmayaraq onu qollarina alib yataga qoydu, ustune yorgani cekib dedi.:
-Yat, hele tezdi.
Elizabet onu hech anlamirdi, Ceyms hech ozunu bele anlamirdi. Omrunde ilk defe bir qadindan yalniz hezz ucun istifade etmirdi, onu qucaqlayaraq yatirdi....
***
13-cu bolum.

Onun uzerini yorganla ortub koyneyini geyinib, duymeledi. Sonra ise ona qeribe, temkinli bir baxish atib otaqdan cixdi. Elizabet boyuk carpayida balaca ushaq kimi ciliz idi. Yorganin altinda gizlenib dushunmeye bashladi. Yene de fikirler. Qapidan cixdiginda ona senki mehribancasina baxirdi. Ah, men axi nie bele axmagam, nie onun hereketlerinde yaxshiliq axtariram. O vehsidi, heyvan... Amma, amma...
Amma yoxdu Elizabet, o seni vurdu, alcaltdi... Onun qucaginda oyanmishdi. Ceyms onu cox berk sixmishdi, amma nedense cox berk yuxuya getmishem. Nece gun idi ki, berk ve sert yatagda yatirdi, amma bu gece ozunu rahat ve isti carpayida cox yaxshi hiss edirdi, demekki isti ondan sacirdi, indi sanki ona cox soyuq idi... Elbette, soyuq olacaq berk qar yagirdi, odunun son qigilcimlari ise artiq sonmekde idi. Bu fikirlerle Elizabet ozu de bilmeden yeniden yuxuya getdi.
****
Ceyms qalani bu gun terk etmedi. Atlari seyr edirdi, sadiq itleri Rulf ve Po ise onun arxasinca gedirdiler. Qeribe halda idi, hec kesi dindirmek ve ya danishmaq istemirdi. Onu dushunurdu, indi onun yataginda sakitce yuxuya geden Elizabeti. Qalada gunler gozlenilmeden tez kecir. Qalanin qadinlari ve kiwileri onun hokmranligina etiraz etmirdiler. Qadinlar hetta onu yataga celb etmeye calishirdilar.
-Ceyms, necesen? Coz dushunceli gorunursen.
- Her shey qaydasindadir, orduya nezaret edirsen?
- Elbette qardash, balaca

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 41 >>