qoyub, onu telede saxlayirdi. Elizabet gozlerini ashagi salaraq ona baxmirdi. O ise onu zovq ile suzurdu. Barmaqlari ile dunen vurdugu uzune toxundu...
***
14-cu bolum.

Uzunde qaldığı iz, onu esebleşdirirdi... Ona etdiyini xatırladırdı. Bu qeder zerif bir mexluqa el qaldırmamalı idi. Amma o anda artıq bunları düşünmürdü, onu divara sıxmışdı. Elizabet qorxaq dovşan kimi esirdi, harada gizleyeceyini, gözlerini hara çekeceyini bilmirdi. Onun ne etmek istediyini artıq gözlerinden anlamışdı. Gözleri onu öpdüyü anda olduğu kimi, parıldayırdı.
Elizabet ozunu ele alaraq, bu defe özünü zeif ve qorxaq göstermemeye çalışırdı. Buna göre ona yaxınlaşdığı an gözlerini onun gözlerine direyib pıçıldadı:
-Mene toxunmayın.
-Hmm... Elizabet, bu ne cüretdi? Etdiyinden sonra, hele bir nese demeye dilin de var?
-Men heç ne etmemişem, niye mene inanmırsız...
-Meni güldürme, men sene ya da bacıma inanacığımı düşünmeliyem?
-Meni heç tanımırsız, nece bu qeder emin ola bilersiz.
-Artıq tanıdım, yalançı, ikiüzlü balaca qız...Bir anlıq seni vurduğum üçün peşiman olmuşdum, amma nahaq yere, buna göre indi dilin bele uzundu.
-Men bir defe olsun bele emrinizden çıxmadım, yalan demirem... And içirem mene inanın...
-Kes, meni hövseleden çıxarma Eliza...
Eliza? Ona Eliza dedi. Yalnız Marqaret xala ona bele seslenerdi. Bele demesi ona çox teeccüblü gelirdi. Onu buraxmırdı, divardan çekilmeyine imkan vermirdi. Ceyms ellerini divardan çekib onun beline qoydu.
-Buraxın meni, ne edirsiz? Toxunmayın mene...
-Toxunsam ne olacaq? De görüm, ne olacaq? Meni döyeceksen? Yoxsa bıçaqlayacaqsan he?
-Nifret edirem size, nifret edirem... Niye mene ezab verirsiz? Niye?
-Niye? Bunu heqiqeten bilmek isteyirsen? Seninle qardaşının bacımla reftar etdiyi kimi, hereket etmeyimi isteyirsen? Bunu sene şexsen göstermeyimi, hiss eletdirmeyimi isteyirsen?
Elizabetin gözlerinden qorxduğunu anladı.Ona sahib olmaq isteyirdi, amma dediklerini edecek qeder acımasız ve vehşi deyildi. Onu

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 41 >>