qeder özünü rahat, müdafiede ve xoşbext hiss etmemişdi. Özleri de anlamadan, kürkün üzerine uzandılar.
-Menim ol...
Elizabet bunun ne mena verdiyini anlamasa da, ondan ayrılmaq istemirdi. Onsuzda onun idi. Bir söz bele demek gücünde deyildi, raziliq verib, onu qucaqladı. İlk defe sevginin ne olduğunu anlamışdı, onu sevirdi, onu heqiqeten sevirdi....

****
-Amanda xanım, size mektub var.
-Getir bura.
“Axmaq faişe buna göre qardaşının üzerime hücum etdiyini anlamışdım. Amma başqa çarem yoxdu, meni tapsa mehv edecek. O, balaca axmağı qaçırıb, kimese qulluqçu kimi sataram, amma mene gizlenmeye yardım edeceyine söz vermelisen”.
-Nehayet, o qızdan canımı qurtaracam. Nehayet..- bunu deyib Amanda qehqehe ile gülmeye başladı. –Frensis al bu mektubu hemin atlı ile gönder. Ceyms hardadır?
-Cenab xanımla birge dünen qalanı terk edibler.
-Ne dedin? Ne? Onlar hardadadırlar?
-Bilmirem xanım...
-Lenete gelesen seni...
***
18-19 cu bolumler.

Gece yarisi idi. Mesheden viyilti sesi eshidilirdi. Lemelerde yanan shamlar erimeye bashlamishdi. Hec biri yuxuya getmemishdi. Elizabet cilpaq idi, amma soyuq deyildi, cunki onu qucaqlayib, isidirdi.
-Seni incitmedim?
Elizabet utanaraq, bashini yelledi.
-Onda niye aglayirdin? Balaca yalancim.- Onu qollarinda daha da cox sixib, yanaqlarini, dodaqlarini opdu. Bakireliyini mehz bu gun pozacagini hech dushunmurdu, o anda nece de titrediyini, qorxdugunu butun varligi ile hiss edirdi. Ona yalnizca sahib olmaga deyil, ona qaygi gostermeye, zedelememeye caliwirdi, cox balaca ve kovrek idi. Qan damcilari derisinde qurumushdu... Ona etiraz etmirdi, onu dayandirmirdi. Onun da neise hiss etdiyine, ona baglandigina emin idi, bir qadinin kishiye vere bileceyi en deyerli hediyye, mesumlugunu, bakireliyini bu gece ona hediyye etmishdi. Aralarinda duran qan davasi, yash ferqi, kobudluga ragmen onun idi, onun qadini idi, yalniz ona mexsus idi, bir insanin ona hetta barmagi ile toxunacagini dushunende vehshiye donurdu, ona

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 41 >>