(1999-cu ilde yaşanan bir hadise üzerine...)
Her şey gözel olacaqdı. Sen, men ve hayatımız...Xeyallarımız ve hedeflerimiz… Seni tanıyıb sevdiyimden sonra heyatım adına verdiyim sözler... Hamısı çox gözel olacaqdı, sen de olsaydın...

Seni tanımaq mene heyatı tanımaq ki`mi geldi. Seni tanımaq, seni yaşamaq, birlikde olmaq her şeyden gözel idi. Sonra seninle bu birliyi ömür boyu davam etdirmeye qerar verdik. Daim xoşbext olacağıq ve bir gün gelib ölüm ayırsa bele bir-birimizi unutmayacağıq deye nigah memuruna söz verdik.

Hele üç aydır seninle eyni evi paylaşırdım. Hele üç aydır seninle kitab oxuyur, çay içir ve heyata eyni pencereden baxırdım. Beli, hele üç aydır seni seninle paylaşır ve hele üç aydır ‘yaşayırdım'.

Xoşbext idin... Bunu bilir ve görürdüm. Senin xoşbextliyin meni de xoşbext edirdi. Seninle sevginin tilsimini hell etmişdik... Beli ebedi bir sevginin qaynağının ‘bir-birine baxmaq' deyil, ‘birlikde eyni istiqamete baxmaq' olduğunu anlayırdıq... Senin en başdan beri qalıcı gözelliklere olan bağlılığın idi seni mene sevdiren. Gecen, gündüz hemişe o sevgiyle işıqlanırdı sanki. Dincdik... Ve yuvamızın dinclik qaynağı belke de senin geceleri sessizce etdiyin o dualar idi.

Ta ki o geceye qeder…

Xatırlayarsan o 17 Avqust gününü... Seninle alvere çıxmış, çox getdikden sonra dönüşde ananlara getmişdik. Onların dualarını götürmüşdük ‘iki dünya xoşbextliyi' adına... Yoluxucu bir terefi vardı xoşbextliyin, bizi görenler de hardasa biz qeder xoşbext olurdular. Eve gec dönmüşdük... Yorğun olmamıza baxmayaraq yatmağa çox niyyetimiz yox idi... Sen bir qehve etdin ve uzun uzun söhbet etdik. Önümüzdeki günler haqqında, hedeflerimiz adına, niyyetlerimiz adına danışdıq. Etrafımızdakı insanlara daha çox nece faydamız olar, bildiklerimizi nece daha çox izah ede biler, bilmediklerimizi nece daha yaxşı anlaya bilerik deye düşündük birlikde... O gece bir defe daha inandım seni tanışca sevdiyime ve bilmenin sevginin başlanğıcı olduğuna...

Saata baxmışdım , 3e

[1] 2 3 >>