yazmağa. Yazdım, yazdım gizledim. Döne-döne gizlince oxuyaraq sonra yandırardım yazdıqlarımı...
Babamın eşqine, on yeddi yaşımda, ilk kitabımı neşr etdirdim. Sonra anamın tekidi ile menim sadece formal olaraq gördüyüm (diplom lazımlıdır) universitete senedlerimi verdim ve qebul olundum. Amma kimler ne qeder çalışdısa da, men aktyorluq tehsilinden başqa heç bir tehsile razı olmadım. Ne hüquqşunas, ne de diplomat... yalnız aktyor...
Ne üçün?
- Stanslavskinin bir kitabını oxumuşdum. O kitabda, aktyorun sehnede obrazı yaşama prosesi meni çox düşündürmüşdü, bu bir növ çevrilme idi. Men de çevrilmek isteyirdim...
2003 cü ilde babam sonuncu defe adımı çekib dünyasını deyişdi (deyilene göre babamın son sözü menim adım olub). Babamın ölmünü menden 3 gün gizlede bildiler... İlk defe içden ağlamaqla ve eyni zamanda babamın pencereden otağıma girmesini xatırlayaraq acı-acı gülmekle onda tanış oldum... 2 aprel, 2003 cü il...(2007 ci ilde, babamın ölümünün dördüncü il dönümünde, yene onun eşqine 2 ci kitabımı neşr etdirdim)
2005 ci ilde, bir qız sevdim, amma yene mecnun olmadım. Sonra 2007 ci ilde hemin qızla nişanlandım ve 2009 cu ilde aile qurdum.
Sonrasını kimseye melum etmek istemirem, bilmeseniz yaxşı olar...Amma bir şeyle müjdeleyim sizleri, - 2010 cu ilden etibaren meni ayaqüste tutan sütunun dibindeki ilanı yuxusundan eden kederimin sayesinde mecnun oldum...
Adamı yoxluq mecnun eder...

Bilirsiz bu yazını niye yazdım? - harda olduğumu ve özümü xatırlamaq üçün...
Taleh Imranli

<< 1 2 [3]