ellerini hemin adamın qarşısında yalvarırmış kimi açaraq – Xahiş edirem... – pıçıldadı – men her şeyi izah ederem, amma ona toxunma.
O, hele de heç ne anlamamışdı, amma Serapın yalvarışı ve yad adamın ona verdiyi sual ona anladırdı ki, burda ne ise düzgün deyil. Ayağa qalxaraq hemin adamın qarşısında durdu ve Serapın elinden tutdu.
- Menin kim olmağımın bir önemi yoxdur, amma senin onunla bu cür danışmağa haqqın yoxdur. O menimdir!
Qarşısındakı ise qehqehe çekdi
- Ha... Ha... Ha... Burda her şey menimdir. Menim dediyin qadın da hemçinin. Serap, get buradan! – Serap ani bir tereddüdle bir anlıq duruxdu, amma onun teeccüblü baxışları altında kirimişce elini çekib çadırdan telesik çıxdı. – Sen, – yad adamın uzun barmaqları onun sinesine tuşlandı – Sen o qadınçün yalnız müveqqeti eylence olmusan! Vessalam! Onlarca meşuqdan sadece biri. Başqalarından ferqin bir azca çox yaşamanda olub. O qeder. O, sene merhemet etmişdi, men- onun sahibi de edirem. Get! – o, yerinden terpenmek istememişdi ve göy gurultusuna benzeyen bir ses onu etmeli olduğuna mecbur etmişdi – Cehennem ol burdan!
Getmek lazım idi.. Onu aldadan qadının olduğu yerden uzaq olmaq lazım idi. Ele o düşüncelerle de çadırı ve vaheni başıalovlu, yolda ne edeceyi haqqında düşünmeden terk etmişdi, yola çıxmışdı.
Indise ölümünün son qoyacağı o yolla meqsedsiz, filansız irelileyirdi.
Serapa rast gelmeden önce - daha doğrusu bir karvanla irelileyerken ilğıma aldanaraq az qala ölümünün ağuşuna düşmesinden önce heyatda ne üçün yaşadığının ferqine varmayı heç düşünmemişdi. Serapın ağuşunda keçirdiyi 3 ay onu inandırmışdı ki, bütün ömrünü yalnız bu xoşbextlikçün yaşayıbmış. Sanki heyatın bitmez yollarını yalnız Serapçün keçibmiş. Serap onu susuzluq ve taqetsizlikden az qala öldüyü bir vaxtda tapmışdı. Onu xilas etmiş, ona sevgisini vermişdi. Hamısı yalan imiş...
Her şey herdemxeyal qadının sevgi oyunundan ibaret imiş...
Gözleri qarşısında rengli dairecikler oynamağa başlamışdı. Bu ona tanış idi. O demek idi ki,

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>