kim
aparacaq?
- Mence, Ömer, amma o hemişe
gecikir.
- Xeyr, bu gün seni mescide özüm
aparacağam.
Selim teeccüblendi. Uşaq fikirleşdi
ki, yeqin onu ele salıram ve yene
yanaqlarından gözünün yaşı
töküldü. Onun göz yaşlarını silib
balaca elini yavaşca ovcuma
sıxdım.
Onu maşınla aparmaq isteyirdim.
Lakin Selim mescidin uzaqda
olmadığını söyleyerek piyada
getmemizi istedi. Axırıncı defe
mescide getmeyim yadıma
gelmirdi. Amma birinci defe idi ki,
heyecan içindeydim. Keçirdiyim
laqeyd ve faydasız heyatım üçün
çox perişan idim.
Mescid ibadet edenlerle dolu idi.
Buna baxmayaraq, Selim üçün 1-ci
sefde yer tapa bildim. Xütbeye
qulaq asdıq. Sonra o, menim
yanımda namaz qıldı, daha
doğrusu, men onun yanında
namaz qıldım. Namazdan sonra
Selim ona Qur`ani-Kerimi vermemi
istedi. Heyretlendim: Kor uşaq
Qur`anı nece oxuya biler? Onun
xahişini menasız hesab etsem de,
sözünü yere salmaqla onu
incitmekden qorxdum ve Qur`anı
götürüb ona verdim.
Menden er-Kehf (Mağara) suresini
açmağı xahiş etdi. Qur`anı açdım,
xeyli vereqleyenden, mündericata
baxandan sonra sureni tapıb ona
verdim. Menden kitabı alib
qarşısına qoydu ve oxumağa
başladı. Soyuq ter meni basdı –
gözleri görmeye-görmeye!.. Aman
Allah! O, sureni mükemmel
öyrenmişdi!
Berk utandım ve men de Qur`anı
götürüb oxumağa başladım. Her
sehifeni oxuduqca Allahdan
bağışlanma dileyirdim ve dua
edirdim ki, meni haqq yola
yöneltsin. Yalvarmağa başım ele
qarışmışdı ki, uşaq kimi
ağladığımdan xeberim yox idi.
Camaatın bezisi mescidde qalıb
nafile namazlarına ve diger
ibadetlerine davam edirdiler.
Onlardan utanaraq içimde
alovlanan heyecanı söndürmek
istedim. Amma hisslerim mene
üstün gelirdi ve yanaqlarımdakı
göz yaşlarımı silen balaca uşaq
elinden başqa heç ne hiss ede
bilmirdim... Bu, Selim idi. Onu
bağrıma basıb daha da
hönkürdüm. Sonra onun üzüne
baxdım:
- Oğlum, sen kor deyilsen. Kor
menem, men! Meni cehenneme
doğru sürükleyen exlaqsızlığımı
görmürdüm.
Eve qayıdanda

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>