yoldaşımın Selime
göre heyecan keçirdiyini gördüm.
Amma bizi bir yerde mescidden
döndüyümüzü görende onun
narahatlıq hissi sevinc hissi ile
evezlendi.
O günden beri mescidde bir
namaz da olsun buraxmıram.
Bütün aşnalarımla elaqeleri
üzdüm. Evezinde mescidde yeni
dostlar qazandım. Onlardan çox
şeyi öyrendim, imanın tamını hiss
etdim. Dünyanın menden
gizletdiklerini mene söylediler.
Onlarla birge vaxt keçirmeye,
Qur`an oxumağa, ibadet ve Allahı
zikr etmeye daha çox çalışırdım.
Ayda bir neçe defe Qur`anı xetm
edirdim. Dilim en çox Allahı zikr
edirdi ki, belke O, etdiyim
günahlarımı ve sehvlerimi
bağışladı... Ailemi daha çox
sevmeye ve onlarla daha çox vaxt
keçirmeye başladım.
Heyat yoldaşım daha menim
fikrimi çekmirdi, o, xoşbext idi.
Oğlum Selimin üzünü ise
tebessüm terk etmirdi. Mene
verdiyi nemetlere göre Allaha
hemd edirdim.
Bir defe menim yeni dostlarım
ucqar bir kende çağırışa gedesi
oldular.
Men de sefere hazirlaşdım,
Allahdan xeyir diledim ve heyat
yoldaşımla meslehetleşdim.
Fikirleşirdim ki, o, buna razı
olmayacaq, amma eksine alındı.
Buna çox sevindim, özümü
xoşbext hiss edirdim. Evveller,
exlaqsız heyat terzi sürende,
onunla bir iş barede heç
meslehetleşmirdim de. Sonra
Selime teref yönelib ona sefere
çıxdığımı söyledim. O meni berk-
berk qucaqlayıb sağollaşdı.
Üç ay yarım ailemden ayrı
düşdüm. Her defe imkan düşende
eve zeng edir, yoldaşımın ve
uşaqlarımın seslerini eşidirdim.
Onlar üçün darıxırdım. Selim üçün
ise nece darıxırdım? Sözle deye
bilmirem. Onu evde tapa bilmirdim
ki, sesini eşidim – gah mektebde
idi, gah da mescidde. Heyat
yoldaşıma Selim üçün ne qeder
darıxdığımı deyende o, gülür ve
sevinirdi. Lakin axırıncı defe
onunla danışanda, sesi meni
narahat etdi. O, hemişeki kimi şen
idi, amma men onun qehqeheli
gülüşünü eşitmedim. Sesi
deyişmişdi. Ona dedim: “Selime
menden salam çatdır”. O da “inşa
Allah”, - deyib susdu.
Sonra men eve döndüm. Qapını
döydüm. Gözleyirdim ki,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>