qapını
Selim açacaq. Lakin qapını tezece
dörd yaşı tamam olmuş kiçik
oğlum Xalid açdı. Onu qucağıma
alıb bağrıma basdım. O ise sevinib
qışqırırdı: “Ata! Ata!”. Eve daxil
olarken, bilmirem nedense, üreyim
sıxıldı, men de “Euzubilleh”
kelmesini işletdim. Sonra heyat
yoldaşıma yaxınlaşdım ve gördüm
ki, onun sifeti deyişilib. Sanki
üzünden tebessüm ve sevinci
silibler. Soruşdum, “sene ne
olub?”. “Heç ne”, - cavabını verdi.
Aniden Selim yadıma düşdü ve
dedim: “Selim hanı?” Xalid
sözümü kesib dedi: “Selim Allaha
qovuşub”.
Yoldaşım ele hönkürdü ki, ayaqları
titredi. Onun qollarından tutub
kresloya otuzdurdum.
Sonradan bildim ki, gelmeyime iki
hefte qalmış Selim berk xestelenib.
Qızdırması olduğundan heyat
yoldaşım onu xestexanaya aparıb.
Güclü qızdırma ve titreme ruhu
bedeninden ayrılmayanacan ona
eziyyet verib.
Eger dünya sene dar gelirse, yolun
daralırsa, üreyin sıxılırsa ve
ümidsizlik ümidi üsteleyirse, birce
bu kelmeden başqa heç ne
işletmek istemirsen:
“Allahım!”
Allah bezen bize belalar verer o Rebbimin verdiyi belalardada bir hikmet var...gozu gormeyende,ayagi olmayanda wukur etsin ki,belke o gozle bir haram olan iwe baxacaqdi,o ayaqla Allahin razi olmadigi bir yere gedecekdi...kawki mende kor olardim ama gunah etmezdim,men bu gozlerle onsuzda koram.bele gormekdense selim kimi kor olsaydim bu dunyadan hec ne istemezdim tay. gunahlar icinde bir insanam men.ama Allah boyukdur,bagiwlayandir.ALLAHIM YALNIZ SENIN REHMETINE ARXALANIRAM YALNIZ SENDEN REHMET D
ellerinize sagliq
Twk. Cox tesirlendim.
»Oxu zalına keç