deyildim amma yene de yazdım. O aralar internete günlerle, bezen heftelerle baş çekmirdim. Bir gün cavab yazdığını gördüm, sevindim. Daha bir mektub yazdım ve sonra daha bir mektub . Heç bir mektubum cavabsız qalmırdı…
Özümün istifade ede bileceyim şexsi kompyuterim olduqdan sonra, neinki, mektub, chat vasitesi ile de söhbet edirdik, bezen saatlarla. Telefonu yox idi, amma universitete qebul olduqdan sonra mütleq alacağını söyleyirdi. Bele de oldu qebul olundu ve 1 neçe hefte sonra mene nömresini verdi. Ona hislerim tamamile dostyana idi. Onun da mene hemçınin. Bir gün onu seveceyim ağlıma bele getirmirdim. Münasibetimiz yaxşı idi. Her gün olmasa da 1,2 hefteden 1 bir-birimizi yada salırdıq. Men 2 ci kursda oxuduğum üçün onun hal-hazırda keçdiyi fennleri keçib qurtarmışdım. Bir gün ona defterlerimin mene lazım olmadığını, amma sene kömek ede bileceyimi dedim. Evvel istemediyini dese de nehayet defteri götürmek qerarına geldi. Görüşdük.
Onu uzun zamandan beri görmürdüm. Evvelkinden daha gözel ve şirin idi.
Bir neçe gün belece ötdü. Onu evvel ki, vaxtlardan daha çox düşündüyümü hiss etdim . Daha çox elaqe saxlamağa çalışırdım. Gece qaranlığı gözleri ve ay üzü fikrimden çıxmırdı. Sanki, onu ilk defe hemin günü görmüşdüm. Ona vurulduğumu bilirdim artıq. Zaman keçdikce bunu mesajlarım da ister-istemez büruze verirdim, onu şübhelendirirdim. Amma heç vaxt bunu ona demeyi düşünmürdüm çünki, mene dost kimi baxırdı ve bunda çox qetiyyetli idi. Bir axşam çox israr etdi. İstemeyerekden demeye mecbur oldum. Heyatımda ilk defe bir qıza açıq-aşkar onu sevdiyimi söyleyirdim.Çox vaxt ilk sevgi uğursuz olur meseli bu defe mene aid idi deyesen. Meni yalnız dost kimi gördüyünü deyirdi. Heer gün ona yazırdım, o da meni cavabsız qoymurdu ve her defesin de bu sevgi söhbetini bağlamağımı xahiş edirdi. Heç kimin sevgisine ehtiyacı olmadığını,sevgi hissinin ona yad olduğunu ve heç bir oğlanı seve bilmeyeceyini deyirdi. Ümid vermek istemese de bezi mesajların da cüzi de olsa ümid var

<< 1 [2] 3 >>