idi. Bu xırdaca ümidlerle nefes alırdım sanki. Sevdiyi qızın bir oğlana onu dost kimi gördüyünü söylemesinin nece hiss olduğunu ancaq bunu yaşayanlar başa düşe biler. Günler keçir onun fikri deyişmirdi. Onu çox incitmirdim, adet olunmuş sevgi mesajlarıi yazmırdım. Yalnız üreyimin mene söylediklerini ya da sırf ikimizin münasibetini eks etdiren mesajlar. Bu onu çox narahat etmirdi. Onu incitmek, çetin veziyyetde qoymaq heyatımda istediyim en son şey idi. Artıq ne edeceyimi bilmirdim.Bu qeder çaresiz olduğum yadıma gelmir. Ona her defe üreyimi açdıqca, sevdiyimi, bize bir şans yaratmağını xahiş etdikcş menden daha da uzaqlaşırdı. Bir söz verdim, artıq ona bu barede heç ne demeyecekdim. O meni dost kimi bilir men ise onu sevirdim. Hele de sevirem… Sonunu bile-bile, heç vaxt "biz” olmayacağını bile-bile. Üreyim yorğun, Her bir ümidini yarpaqlar kimi tökür.Geriye heç bir yarpaq heç bir ümid qalmayacaqmı? Ümidsiz… heç bir şey qalmayacaq…

<< 1 2 [3]