Ve men oturub ona bele bir mektub yazdim.
" Oz boyuk sirrinizi mene acdiginiz ucun, mene biqeder etibar gosterdiyiniz ucun size tewkkurum edirem. Siz bir dost kimi menden soruwursuz: " Ne etmeliyem?" Men de azca heyat tecrubemi komeye cagiraraq size cavab yaziram: men sizin aile heyatiniz haqqda bawqalarindan da ewitmiwdim. Bu elbette arzuolunmaz haldi. Ancaq siz bunun ucun arvadinizi teqsirlendirmeyin. Cunki, o sizi hedsiz derecede sevir. Ozunuz etiraf edirsiniz ki, siz de onu xowlayaraq, isteyerek evlenmisiz! bundan bawqa sizin o cur oglunuz var! xowbextliyiniz ilk meyvesini vermiwdir! Dozun, cunki, o anadir. Siz oz sebrinizle ananin qelbindeki wubheleri mehv edin. Oz mehribanliginizla onun ureyine tesir edin. Eger men sizi sevseydim bele ondan ayrilib menimle evlenmeyinize razi olmazdim. Men oglunuzun anasinin yerinde oturub ozumu xowbext hiss ede bilmezdim. Derdinizden olseydim bele ede bilmezdim. Siz onu atsaniz o mehv olar. Halbuki o, anadir. O mualice olunub sagala biler. Siz onun tebibi olun. Dunyada mumkun olmayan iwi mumkun edin. Cunki, o anadir. O sizi sevir.
Bu sozleri yazarken ele bil ureyime yuzlerle iyne sancirdilar. Lakin men geri cekilmirdim. Men subut edecem ki...
Bu arada menim daxili nitqim qirildi. Ne oldu? Ne baw verdi? Bilmirem.
Lakin uzume cilenen sudan diksinib gozumu acdigim zaman ozumu dowemenin ustune yixilmiw gordum: Nazxanim yanimda oturub qollarimi ovurdu. Menim ayildigimi gorub:
- Ay bawina donum,- dedi, - sene ne olub?
- Hec ne
Telesik qalxib stolun ustunde yarimciq qalmiw mektubu goturub kitabin altina qoydum.
- Senin yanina gelirdim arakesmeye girende gordum bir wey tappildadi. Yuyurub gordum sensen. Bir yerin-zadin ezilmeyib ki?
Men elimi bawimin ardina surtdum:
- Hec ne olmayib, fikir verme mende herdenbir bele hallar olur. Yaxwi ki, sen gelib cixmisan.
- Indi ki, urekkecmen var, niye mene dememisen?
- Ne bilim... Adam utanir.
- Menden sene emanet hec vaxt ureyini qisma.
- Eh sen de... Ureyimi niye

[1] 2 3 ... 6 >>