çıxarmaq üçün avamlıq lazım deyil.” He, deyesen çox uzağa getdim... Filosofluğa başladım yene. Bu gün çox gözel hava var. Fesillerin şahı yaz özünü göstermeye başlayıb. Gedim men de bir az dincelim. Helelik istekli kitabçam!” Kitabçanı dolaba qoyub, qapısını açarla bağladı. −Maya! – qapının ağzında dayanıb qızını süzen ana gülümsedi. – Orda ne gizledirsen ele? −Heç ne... −Meni aldadırsan? Maya onun üzünden öpüb, güle-güle otaqdan çıxdı: −Ehemiyyetli bir şey deyil. Deyesen İrade xanım el çekmek fikrinde deyildi: −Maya, sen niye mene açılışmırsan? – qızının ardınca metbexe keçdi. Maya teeccüble döndü: −Açılışmıram? Nece yeni? −Menimle heç bir sirrin-sözün yoxdur. Mayanı gülmek tutdu. O, anasının söhbeti neye getirib çıxaracağına emin idi. Amma İrade xanım qızının ağıllı olduğunu nezerden qaçırırdı... Anasına ve özüne süzdüyü çayı süfreye qoydu: −Menim heç bir sirrim-sözüm yoxdur axı. −Ele şey ola bilmez. −Buy, niye olmur ki? −18 yaşın var. Böyük qızsan daha. İndi deyirsen yeni, heç bir sirrin-filan yoxdur? – İrade xanım menalı terzde gülümsedi. Maya başını buladı: −Eh, seni inandırmaq müşküldür. Ana, başqa “18 yaşlıları” deye bilmerem, amma menim ele bir “sirrim” yoxdur. Ana mezemmetle gülümsedi: −Bes gizletdiyin ne idi? −Anaaaa... – qız gileylendi. −Besdir görüm, soruşmağa haqqım var. Anayam, maraqlanmaq da borcumdur. Maya qaşqabağını tökdü: −Gündelik idi. −Bes orda ele gizli nese yoxdursa, niye ele gizledirsen? – ana el çekmedi. Maya meyus halda dillendi: −Heyif, çox heyif ki, meni hele de yaxşı tanımırsan. Ana, sadece xoşlamıram ki, menim hisslerimi, duyğularımı başqaları bilsin. İster ailem, isterse de başqası. Gelecekde özüm oxuyacam. Bir de ola bilsin bir nefer... Vessalam. İrade xanım dirçeldi: −Bir nefer? Kimdi o “bir nefer”? Maya suallardan qurtulmaq üçün fincanı eline alıb, otağına keçmek üçün ayağa qalxdı: −Ne vaxt mövcud olsa, onda deyerem. – otağına keçib yazı stolunun arxasında eyleşdi. İrade xanım da yavaşca qapını açıb, içeri
SALAM qizlar
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç