mızıldandı, hele de pert idi. İrade xanım qızının könlünü aldı: −Yaxşı, forslanma sen canım. −Bilmirem... – Maya ani susdu. – Doğrusu kobud, özüne güvenen, güclü iradeye malik bir obraz. – Amma, bilirsen, onda ele bir şey vardı ki, men onu derk ede bilmedim. Bir insan ki, olduğu kimi görünmez ve göründüyü kimi olmazmış kimi bir şey. Deqiq bilmirem, daha düzü ifade ede bilmirem. Çünki, heç özüm de deqiq anlaya bilmirem bunun ne olduğunu. Amma düzü bir insan kimi o qeder de xoşlanmadım bu müellimden. Anasının ona xüsusi bir baxışla baxdığını görüb, onun fendini hele indi anladı. Kefi tamam pozuldu: −Ana, niye maraqlanırsan axı? - Daha uşaq deyilsen, qızım. – İrade xanım temkinle dillendi. - Bunu başa salmaq borcumdur, anayam men. Kimdir, necedir bilmirem. Amma zaman pisdir qızım, zaman... O qeder hadise eşidirem ki, vallah sen her gün derse, hazırlığa gedib gelenedek üreyim eriyir. Heç kese etibar yoxdu bu zamanda. Maya etiraz etdi: −Zamanlıq heç ne yoxdur, ana. Zaman hemin zamandır. Deyişen insanlardır. Zamanın adı çıxıb... – Qayğıkeş nezerlerle anasına baxdı. – Özün de nahaq narahat olursan. Allahın qoruduğuna kim zerer vere biler ki?! İrade xanım başını buladı: −Elbette ki, Allah qorusun evvel. Amma, sen get özünü ocağa at ki, Allah qoruyur. Bes insana verilen ağıl, düşünce? Qızım, harda olursan ol, heç kese tamamile inanıb, arxayın olma. - etiraf etdi. - Düzü, sen gelib danışandan beri yaman narahatam. Cavan müellim olması üreyimden deyil heç. Maya qalxıb otaqda gezişmeye başladı: −Uşaq deyilem ki, ay ana. Ne de avam, sadelövh deyilem. İrade xanım temkinle onun sözünü kesdi: −Bilirem, öz qızıma da, terbiyesine de, düşüncesine de beledem. Güvenirem de. Amma insan çiy süd emib. Heç vaxt ehtiyatı elden verme. Maya keçib çarpayıda – anasının yanında eyleşdi: −Oldu! Baş üste! Arxayın ol! Anası qapıdan çıxanda geriye boylandı: −Sözlerimden netice çıxar. – qapını örtüb getdi. Maya bir neçe saniye anasının çıxdığı qapıya teref baxıb, yorğun halda
SALAM qizlar
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç