yerine uzandı. Gözlerini yumub, bu günkü görüşü teferrüatı ile xatırladı. Rauf müellim... Yox, o ne qeder qeliz, adamayovuşmaz görünse de, eslinde pis adama oxşamırdı. İlk baxışdan özüne qarşıhörmet doğurur. Anam nahaq yere narahatdır. O heç mene teref 2-3 defeden artıq baxmadı. O da öteri nezer saldı. Bezi şorgöz kişiler kimi gözü başından ayrı düşmemişdi. Çox ciddi idi. Yox, ondan pislik gözlemirem. Genc de olsa, özüne hörmet doğurur... Yerine uzandı ve yuxulamağa çalışdı. * * * Seherden beri gözlediyi qonağı nehayet ki, gelib çıxdı. Bu vaxt Rauf zalda tek idi. Avadanlıqların etrafında dolanır, onların sazlığını yoxlayırdı. Qapı döyüldü ve heç cavab gözlemeden de 45-46 yaşlarında ortaboylu, yaraşıqlı, tünd boz, parıltılı kostyum geyinmiş, saçlarını yandan seliqe ile ayırıb daramış bir kişi içeri daxil oldu. Qapını örterken öteri dönüb maşınına nezer salması da Raufun nezerinden qaçmadı. İreli gelib qonağı salamdı: −Salam! Kişi elini ona uzatdı. Raufu başdan-ayağa diqqetli nezerlerle süzüb gülümsedi: −Çox gencsen. Rauf da gülümsedi: −Çoxları mene yaşımdan artıq verir... Telefondakı siz idiniz? Kişi hele de Raufun elini tutduğu halda etrafa göz gezdirdi: −Beli. Keçek içeri? Rauf qonağını ireli verdi: −Buyurun. Gözucu yarıçekilmiş perdenin arasından qonağının avtomobiline baxdı. Çox bahalı idi... Avtomobilin yanında hündürboylu, iri cüsseli, qüvvetli bir adam dayanmışdı. Çox güman ki, cangüdeni idi, hem cangüden olmaqla yanaşı, avtomobili de idare edirdi. “Bunun yumruğunun altına düşenin vay halına.” - düşündü. Otağa keçib, qapını içeriden bağladı, fikirli gülümsündü: “Demeli, qonağım mühüm adamdır.” Rauf stolun arxasına keçib, hemişeki yerini tutdu. Qonaq ise qarşı terefdeki kresloda eyleşdi. Yene adeti üzre oynaq gözlerini herlederek geniş otağı nezerden keçirdi. Raufun dinmediyini görüb, söze özü başladı: −Evvel özümü teqdim edim. İlqar Talıbov. Telefonda demişdim adımı. Amma mence haqqımda bilmirsiniz. −Adınız istisna olmaqla. İlqar nezerlerini
SALAM qizlar
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç