Sevginin ne oldugunu bilmirdi. Amma bilirdi ki, valideynlere hiss etdiyi sevgiden chox
ferqli bir hiss olmalidir. Sevginin ne oldugunu bilen refiqeleri vardi. Tez-tez onlari
bezdirerdi suallariyla. Yene de doymurdu aldigi cavablardan. Kitablarda oxuyurdu, ebedi
seadetden, xoshbextlikden. Sevmek isteyirdi. CHox isteyirdi. Son zenginde paralel sinifde
oxudugu oglanlardan biri onu reqse devet etdi. Hezin musiqi sedalari altinda Semra ilk
defe biri ile reqs edirdi. Amma tecrubesiz oldugunu teref muqabiline bildirmek istemirdi. Reqs etdikce onun ureyinin doyuntulerini eshitmeye bashladi. sanki "Semra" eshidilirdi,
her doyuntude. Gozleri gozlerine satashdi ozunu itirdi o baxishlarda. Sanki buludlar
ustunde reqs edirdiler. Musiqini ise urek doyuntusu evez edirdi. Her ikisi ilk baxishdan
ashiq oldular. Zaman kechdi... Universitet imtahanlarindan her ikisi kesildi. Valideynleri sebebi
sevgilerinde gordu. Sevgisi uchun gunahlandirilmish kimi baxirdilar Semraya. Yene de
chox sevdiler bir-birlerini. O Semra uchun her sheye hazir idi. Birce evlenmeye yashlari
chatmirdi. Hem de imkan yox idi. Gizlin gorushurduler Semragilin baglarinda, hasar
bashinda. Ele gorushlerin birinde zerbe aldi Semra. Oyrendi ki, sevdiyi uzaq sefere chixir.
İshleyib, pul toplayib qayidacaq. Qayidacaq ki, evlensinler, qovushsunlar bir-birlerine. Evvelce tereddud etse de, yola geldi sonunda, anladi ki, bashqa chare yoxdur. Yolunu son
nefesinedek gozleyeceyine and ichdi orda Semra... O ise "Yolumu gozle mutleq gelecem,
alib aparacam seni, evimizin xanimi edecem. İnan mene, sevgimize leke getirme". Bir neche ay kechdi. Lakin Semra usanmirdi, gozleyirdi sevdiyini. Bu neche ayda elchi
dushen de olmushdu ona, amma anasina yalvardi, o da vermedi birce balasini. Anasi
qizinin sevgisinden xeber tutmushdu, tesadufen gece iken. Semranin yuxuda
dediklerinden anlamishdi her sheyi. Bilirdi, qizinin ters uzunu dedise, ondan bashqasina
getmerem, demek getmezdi. Boyuk eziyyetle boyudurdu qizini. Her

[1] 2 >>