neye inanıramsa, neyi deyiremse olacaq, doğrudan da olur. Efsane istehzayla: −Belke seyidsen? – güldü. Maya ciddileşdi: −Estagfurüllah! Ciddi deyirem. −Onda çoxlu-çoxlu de ki, Efsane ali mektebe qebul olacaq. −Ona sen özün inanmalısan. Herenin dünyada öz missiyası var. Bunun da ardınca özümüz getmeliyik, gedeceyimiz yola özümüz inanmalıyıq. Başqalarını inandırmazdan evvel... Efsane güldü: −Vallah, Eldar dayı sene yaxşı ad qoyub. Filosof... −Burda filosofluq ne var ki? Efsane etiraz etdi: −Var da! Bax gör etrafında yaşıdlarımızdan hansı senin kimi fikirler yürüdür, ne bilim, bele qeribe prinsiplerle yaşayır? Men hele senden başqasına rast gelmemişem. Maya gülümsedi: −Sağ ol, vallah! Filosofların heyat terzi haqqında  etraflı melumata göre! – barmaqlarını bir-bir qatlamağa başladı. - Demeli, filosof menim kimi qeribe prinsiplerle yaşayanlara deyilir?! Menim kimi fikirleşenlere deyilir?! Onda bele çıxır ki, filosoflar hörümçekden qorxurlar, qaranlığı sevmirler, dovğadan, borşdan,  şorbadan, qoyun etinden acıqları  gelir. Seherler 11-e kimi yataqdan qalxmırlar. Ters, deyingen, ağlağan, emossional, çılğın, delisov, esebi... −Dayan, dayan! - Efsane güldü. −He, deyirsen filosoflar bele olur? – güldü. −Bele niye ki? −Axı men beleyem... Gülüşdüler. Efsane refiqesinin qoluna girdi: −Maya, sen yaxşı  qızsan. Doğrudan deyirem. Saydıqlarının da deyingen, delisov,  esebi, ağlağan olmağını  çıxmaq  şertile, hamısı ile razıyam! −Niye? – teeccüblendi. - Ele deyilem ki? −Yox, Maya! Dostumsan, üzüne demirem. Amma sen çox xeyirxahsan. Delisov deyilsen. Bir az tez coşursan, amma bir atımlıq barıtın var.  Esas odur ki, kinli deyilsen. Ağlağan olmağına qalanda hele  senin yadların yanında gözünde yaş görmemişem. Her adam bacarmaz. Senin çox möhkem iraden var. Herden fikirleşirem, senin kimi ola bilseydim... −Nedir, yoxsa filosof olmaq isteyirsen? Çalışma, yerimi veren deyilem. −Yaxşı, heç isteyen de yox idi. Eqoist! −Bu da biri. – güldü. −Zarafat eleyirem. Ay qız, yadımdayken, yazıq

<< 1 [2] 3 4 ... 15 >>