bir daha tebrikler! 
Qızlar ikisi de donub qalmışdılar. Maya heç bilmedi niye kövreldi. Çox qeribe qız idi. Bir yandan bayaqdan hesretle baxdığı gülün, indi ellerinde olmasına hem inanmır, hem de sevinirdi. Bir terefden de Raufun qarşısında özünü borclu, nece deyerler meğlub kimi hiss edirdi. Efsane heyretle Mayanı süzdü: 
−Budur müellimin? 
Amma Maya onu eşitmedi. Piştaxtaya yaxınlaşan Raufun ardınca telesdi: 
−Müellim, bu nedir? 
Rauf diqqetle onun elindekine baxdı: 
−Bizim tereflerde buna gül deyirler.  
Amma Maya zarafatla ötüşmek istemedi: 
−Bizde de gül deyirler... Bunu niye aldınız? 
Rauf ciddileşdi: 
−Maya, hediyye verenden soruşmazlar ki, bunu niye aldın?! 
−Bilirem, amma çox baha... 
−Bu sözden acığım gelir. – Rauf üz-gözünü turşutdu. 
Yene dili dinc durmadı. Qisas almaq istedi: 
−Siz de meni pusurdunuz... 
Rauf işarenin neye vurulduğunu o deqiqe anladı ve  tebessümünü gizlemeye çalışdı. Bu inadcıl ve özüne hörmet qoyan qızı yene diqqetle süzdü. Artıq Maya onda hörmet doğururdu. Demeli, hele  teze tanış olduğu genc müellimden bele diqqet  gözlemir. Onu müellim mesafesinden yaxına buraxmır. Çünki çox çaşdı. Eyni zamanda, bele bahalı  hediyyeye göre narahat oldu. Hele sözüne bax. Demeli, seherki iradım yaman tesir edib bu qürurlu qızcığaza.  İndi de fürset tapan kimi, menden qisas almaq isteyir. Çox maraqlı qızdır... 
−Maya, buna pusmaq yox, şahid olmaq deyirler. Sadece  tesadüfen şahid oldum. 
Maya nese demek istedi. Amma susdu. Sonra birden gülü ona uzatdı: 
−Bağışlayın, götüre bilmerem. 
Rauf sertleşdi: 
−Buna ise en böyük hörmetsizlik deyirler... Gözlemirdim. 
Maya pertliyini gizletmeye çalışdı: 
−Yaxşı müellim, çox sağ olun. Unutmaram... 
−Unutqanlıq pis şeydir. 
Söhbeti deyişmek istedi: 
−Sizden burada ne eceb? – gizli bir qısqanclıqla  elindeki güle işare etdi. - Nişanlınıza alırsınız? – sesi qeribe alındı. Rauf  bunu anında duydusa da bildirmedi: 
−Anama alıram! – buketi götürüb döndü. - Sağ olun! – qapıdan çıxdı. 
Maya

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 15 >>