yerinde dayanıb, bir elindeki güle, bir de qapıya baxdı. Geri dönende bayaqkı satıcı qadının qeribe bir maraqla ona baxdığını gördü...Yol boyu Efsane dayanmaq istemirdi: 
−Maya, tesevvür eleyirsen nece şoka düşmüşdüm? Çox yaraşıqlı müellimin var. 
−Besdir, sen Allah! 
−Senin gözün tutulub. Görmedin, mene buket bağlayan qız nece baxırdı ona?! 
−Baxsın da... 
Efsane sınayıcı nezerlerle onu süzdü: 
−Yeni doğrudan sene tesir elemir? 
   Maya esebileşdi: 
−Ne  tesir etmelidir axı? Neyimdir menim? Nişanlımdı, sevgilimdi? Mene ne dexli qalıb? 
Efsane güldü: 
−Esebleşme! Tesir elemeseydi esebleşmezdin... Neyse, amma çox yaraşırsınız. Doğrudan deyirem. İkiniz de inadcıl. Amma o senden de inadcıl çıxdı... 
−Yadıma salma. 
−Çox romantik idi. 
−Ay qız, besdir. 
−Özünüzden xeberiniz yox idi. 
−Efsane, ayıbdır. 
−Nedir ayıb? Sevmeyin neyi ayıbdır? 
−O müellimdir. Men de şagird. Başqa heç ne ola bilmez. Kim kime gül verirse, demeli sevgili olur? Onda Cavanşir müellimin bütün qadın müellimelere gül paylamasına ne ad qoyaq? 
Efsane razılaşmadı: 
−O hamıya vermişdi. 
−Ne olsun, Rauf müellim de ikimize verdi. 
−Amma ferqli... - Efsane menalı dedi. 
Maya teessüfle dostuna baxdı: 
−Yeni sen, hele de başa düşmedin? 
−Neyi? 
−O gülü mene yox, anama alıb. Menim başım güle ele qarışmışdı, heç müellimi görmemişem. Sen de ki tanımırdın. O da düz yanımda olub, her  şeyi de  eşidib. Satıcı ile olan bütün söhbeti. Eger mene gül almaq fikri olsaydı, başqa cür ederdi. Sadece  meyus olduğumu görüb, gülü alıb. Fikirleşib ki, tek mene verse pis alınar. Sene de qızılgül alıb. Amma mene aldığı gül anama alınıb. O bilir ki, men gülü anama aparacam. Mene almaq isteseydi ikisini alardı. 
Efsane fikirleşdi: 
−He, uyğun gelir. 
Maya derinden nefes aldı: 
−Neyse... Ananı, bacını adımdan tebrik ele. Senin de bayramın mübarek. Onsuz da sabah gelecem size. 
Efsane geldikleri yola baxdı: 
−Maşallah, ne tez çatdıq. Başımız qarışıb. Oldu, sen de İrade xalanı tebrik ele. Bax,

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 >>