bele şagirdlerden... – kenarda sakitce dayanmış 20 yaşlı oğlanı gösterdi: −Elşen kimi. Arxaya dönende hiss etdi ki, kimse azacıq aralı qalmış qapıdan onlara göz qoyur. Bu Maya idi... Rauf zalın künc hissesine yerleşdirilmiş  yığcam stola yaxınlaşdı. Üstüne qoyulmuş sudan stekana süzdü. Gözucu lap azacıq aralanmış qapıya nezer saldı. Heç ne görünmese  de, bildi ki Maya hele de onlara baxır. Stekanı stolun üstüne qoyub, geri döndü: −Siz davam edin! – otağa teref getdi. * * * O çox süretli oxuyurdu. Hele de kimise inandıra bilmirdi ki, orta qalınlıqda her hansı kitabı birce güne oxuyub başa vurur. Özü de başqa işleri, dersleri texire salmadan. Hetta bir defe qardaşı ile  mercleşmişdi de. Onun bele süretli oxuduğuna inanmayan Nicat bacısının bir güne oxuduğu kitabı eline alıb, ordan-burdan suallar vermişdi.  İndiki kimi yadındadır,  en sevimli yazıçıarından birinin eseri idi. O qeder beyenmişdi ki, o  eseri. Hetta hemin kitabdakı en çox beyendiyi qaraqabaq, temkinli, temiz ürekli ve sade  xefiyye obrazının portretini yaratmışdı. Hansı ki, yaxın vaxtda teşkil olunacaq resm sergisinde hemin portret de nümayiş olunacaqdı... Yene  de adeti üzre müelliminin verdiyi tapşırığı süretli, amma diqqetle oxudu. Otağa tekrar göz gezdirib, qapını bir azacıq araladı. Oradan böyük zal çetinlikle görünse  de, baş verenleri görürdü. Müellimine heyretle baxırdı. “Telebeleri ona nece  de hörmet edirler, demeli o qeder de pis adam deyil. Amma yazıq oğlanı yere  ne  berk çırpdı. Men olsaydım sesküyüm alemi tutmuşdu. Heç sesi de  çıxmadı. Ya da özünü sındırmadı. Bu oğlanlar qeribe  mexluqlardır. Canın ağrıdı, azacıq da olsa sesini çıxar, yüngülleş  de... Amma müellim de yamandır. Bele bacarıqlıdırsa, yeqin özüne yaman arxayındır. Kaş men de bilerdim o fendlerden.”  Müellimin geldiyini görüb celd yerine qayıtdı.Raufun diqqetli nezerleri altında özünü itirdise  de, biruze vermemeye çalışdı. −Çox süretli oxuyursunuz. – Rauf kresloya eyleşdi. Maya teeccüblendi: −Beli. Hardan bilirsiniz? Rauf

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>