ona teref baxmadan, noutbuku işe saldı: −Hetta bizi pusmağa da vaxtınız çatdı.Hemin an Mayanın pertliyini tesvir etmek mümkün deyildi. Utandığından ne edeceyini bilmedi. Axı pis meqsedle etmemişdi bunu. Sadece çox maraqlı  gelmişdi. Heç vaxt bele canlı meşq sehnesi görmemişdi. Pis niyyeti yox idi axı. Amma indi müellimi onu pis başa düşecekdi. Ne pis oldu. Axı niye yaxınlaşdı o qapıya. −Müellim, men ele-bele... Pis niyyetim yox idi. Maraqlı geldi, ona göre, – utandığından pörtlenmiş üzünü gizlemeye çalışdı - fendlerinize baxırdım. Rauf onu maraqla süzdü.Utananda ne qeşeng görünürdü bu qız. Doğrudan qeşeng qız idi. Amma onun Aytacına heç kes tay ola bilmezdi. Onun Aytacı... – kinayeli gülümsedi – yox, hansısa bankir oğlunun Aytacıdır artıq. Onun Aytacı qelbinde qaldı, ebedi xeyallarında defn olundu. Bu başqa, yad biridir... −Müellim, inanın... −Narahat olmayın, facie baş vermeyib. Diqqetle oxudunuz? Maya qızarıb, allanmış üzünün istiliyini elinde hiss etdi: −Beli... −Onda, başladıq! * * * Eve çox qanıqara geldi. Evdekilere hiss etdirmemek üçün telesik salamlaşıb, otağına keçdi. İrade xanım qızının ardınca gelib, qapını açdı: −Yorulmusan? Paltarını tez deyiş, gel nahar ele. −İstemirem. −Niye? Ders oxuyursan, ac qarına ders girer başına? −İndi istemirem, birazdan. İrade xanım qızının qeşeng gözlerine baxdı: −Hazırlıq nece keçdi? −Normal... −Nese öyrede bilir axır? −He ana, öyredir. Çıx, paltarımı deyişim. İrade xanım gülümsedi: −Yaxşı, deyiş. – çıxıb, qapını örtdü.Maya tenbel-tenbel dolabını açıb, gündeliyi götürdü. Yazıstolunun arxasına keçdi: 7 mart, 2011  “Salam, eziz gündeliyim. Bu günüm pis başlamamışdı. Mektebe getdim, sabahkı bayram münasibetile qadın müellimlerimize hediyyelerimizi payladıq. Elece  de sinif oğlanlarımız pul yığıb qızlar üçün hediyye almışdılar. Menim payıma qeşeng bir oyuncaq it düşdü. Sinif yoldaşlarımın hamısının xetrini olduqca çox isteyirem. Oğlanlarımız da bizimle mehriban, hörmetle davranırlar. Hediyyeni dolabımın üstüne qoydum. Hemişe

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>