baxanda onları xatırlayacam. He, neyse, birinci dersden icaze alıb, eve  geldim. Sonra da  fizikadan ilk hazırlığıma getdim. Hazırlıq ne hazırlıq... Ele  pert olmuşam ki, hele  de yadımdan çıxmır. Axı müellimim hem de idman müellimidir. Men onun otağında olanda, o da zalda meşq keçirdi. Tapşırığı oxudum, sonra da maraqlı geldi,qapının arasından zala baxdım... Axı döyüş filmlerini de xoşlayıram. Her şeyle maraqlanmağım da başıma beladır lap. Sen deme bu müellim menim baxdığımı görübmüş. Üstelik üzüme vurdu gördüyünü. Hele bir sonra da deyir ki, “Narahat olmayın, facie deyil.” Adama deyerler, facie deyildise, niye meni pert edirdin? O qeder acıqlıyam ki. Bu müellimden heç xoşum gelmir, heç! Birce hazırlığı başa vursaydım...” Durub paltarını  deyişmek isteyirdi ki, el telefonunun melodiyası seslendi. Zeng vuran Efsane idi: −Salam, ay qız. −Salam. – kefsiz halda dillendi. −Hardasan, gelmisen eve? Maya corablarını çıxardı: −He, evdeyem. Efsane telesik yekunlaşdırdı: −He, tez get telefonun yanına, eve zeng vururam. Kontur azdı. Maya ağır addımlarla dehlize  çıxdı. Qonaq otağı ile yataq otağının kesişmesinde  dehlize qoyulmuş telefon aparatına yaxınlaşdı. Eyni vaxtda telefon zeng çaldı: −He, Efsane. −İncime, kontur yox idi. Qulaq as, hazırsan? Maya teeccüblendi: −Neye? Efsane hövseleden çıxdı: −Bilmirem axır vaxtlar sene ne olub? Qocalırsan deyesen... Hediyye almağa getmeyecekdik?!  Maya vaysındı: −Vay, vay! Gör nece yadımdan çıxıb. Başım dolub ele bil. −Sene ne olub? Yaxşısan? −Boş ver, yolda danışaram. Sen çıx, men de bu deqiqe çıxıram. −Yaxşı, tez gel. −Helelik. Celd otağa qayıdıb, corablarını geyindi. Yüngül bir çanta götürüb, pulunu, telefonunu,  el desmalını ona yerleşdirdi. Metbexde eyleşib televizora baxan anasının yanına qaçdı: −Ana, Efsane ile tecili bir yere gedirik. İrade xanım döndü: −Ne tecili? Xeyirdi? Maya eyilib onun üzünden öpdü: −He, xeyirdi, xeyirdi. Men qaçdım. İrade xanım onu rahat buraxdı. Hara getdiklerini başa düşmüşdü... −Tez gelin. −Yaxşı.

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>