Helelik. Binadan çıxıb, yaxınlıqdakı dayanacağa teref telesdi. Bu dayanacaq, hem  Efsanegilin, hem de Mayanın yaşadığı binalarının arasında en ortaq nöqte idi. Onlar bir sinifde oxuyurdular. Hetta, bir partada  eyleşirdiler. Neçe iller idi ki, mektebe  de bu dayanacaqda görüşüb gedirdiler ve bu ilden hazırlığa da. Herden Efsane zarafat edirdi ki, “bu yerde görüşüb ali mektebe de birlikde gedeceyik, hele desen işe de”. Uzaqdan  Efsanenin tünd göy penceyini tanıdı. Hemişe o baş-bu başa var-gel ede qız, indi qısılıb bir küncde dayanmışdı. Bir az da yaxınlaşanda onun düz yaxınlığında dayanmış iki oğlan diqqetini çekdi.  İkisi de  qızın etrafında fırlanır, ona ne ise söz  atırdılar. Refiqesinin kömeksiz veziyyetde olduğunu görende birteher oldu. Gör ha, bu yaramazlar öz doğma  şeherinde, öz xalqının qızını incitmek fikrine düşmüşdüler...  Efsane de Mayanı görüb sevindi: −Şükür! Harda qalmısan? Maya onun qoluna girib, sekiye teref çekdi: −Bu axmaqlar ne isteyir? −Bilmirem, nese boş-boş danışırlar. Maya gözucu arxaya baxdı. Oğlanlar bayaqkı yerlerinde dayanıb, onlara baxırdılar. Efsaneni dartdı: −Tez-tez gedek. −Nolub, gelirler? – Efsane geriye boylandı. Maya acıqlandı: −Ay qız, baxma! Nese, heç xoşuma gelmedi bu veziyyet. Efsane çiynini atdı: −Heç ne eleye bilmezler. Fikir verme! Hara gedek evvel? Maya mızıldandı: −Ne bilim? Men etir, bir de gül alacam. Pulum buna çatır. −Men de etir almaq isteyirem. −Hm, yaxşı. Onda Süsen müellimegilden aşağı  terefdeki parfüm mağazasına gedek. Orda qeşeng brendler olur. Özü de ele baha deyil. Efsane razılaşdı: −Gedek de, ne deyirem. Beri bax, nolub sene? Sen canın, qaşqabağını tökme. −Ele bir şey deyil. Efsane el çekmedi: −Dedin danışacam. Dosta bax da... Maya deyindi: −Heç ne... Bugünkü fizika hazırlığı bir qepiye  de  deymez. Müellimden de heç xoşum gelmir. −Öyrede bilmir? −Öyretmeyine öyredir. Amma çox özünden razının biridir. −Neyleyib ki? −Onun idman meşqine baxırdım. Düzdür, xelvet baxırdım. Amma maraqlı geldi, baxdım. Sen deme

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>