süzdü. Birden Maya diqqetle oğlanın ayaqlarına baxdı. Oğlan da eyni istiqametde baxanda, gözlenilmeden dizi ile onun qarnına möhkem zerbe vurdu. Bu ele ani baş verdi ki, diger oğlan da özünü itirdi. Bundan istifade eden Maya, üstü demir qayışlı çantanı oğlanın başına çırpdı. Amma buna ehtiyac yox idi. Onsuz da oğlan qarnını tutub, aşağı çökmüşdü. Teşvişe düşmüş yoldaşı oğlanın qoluna girib onu uzaqlaşdırmağa çalışdı: −Delidir ki, bu. Vehşi pişiye oxşayır. Oğlan zarıyıb ayağa qalxdı: −Qalsın qulluğunda! Onların uzaqlaşmasına nezaret edib, arxaya çevrilen Maya heyecandan esirdi: −Axmaqlar, edebsizler! Bize düşmen heç ne eleye bilmez. Ne eleyir bunlar eleyir. Men başa düşe bilmirem. Yeni, bunların anasına, bacısına qarşı bele eleyende xoşlarına gelir? Efsane de qorxmuşdu. Amma hem de gülmek tutmuşdu: −Aferin sene vallah! Senin yerine men qorxdum. Birden qayıdıb seni vurardı. −Buna cesareti çatmazdı. −Niye? −Ona göre ki, üz vermemişik. Efsane perestişle dostuna baxdı: −Sen canın, hardan ağlına geldi bu? Maya güldü: −Bu günkü hazırlıq ehvalatının yegane xeyri... Müellim meşqde uşaqları öyredende gördüm. Ardı var...
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç