Qapını Raufun atası açdı. Mayanı görüb o qeder teeccüblendi ki, hetta evvel salam vermeyi de unutdu. Amma o Raufa beled idi. Bilirdi ki, zeruret - özü de hansısa böyük zeruret teleb edib ki, o yanında hansısa qızla eve gelsin. O ki, qadın tayfasından qetiyyetle qaçırdı. Mayanı diqqetle süzüb, geriye çekildi:− Gelin içeri. Maya utandığından ne edeceyini bilmirdi. İlk defe idi ki, yad bir eve - müelliminin evine tenha ayaq basırdı. Rauf hamını qabaqladı:− Bu menim şagirdimdir. Daha hazırlığa evimize gelecek. -qısaca melumat verdi. Mahir utandığından reng verib reng alan Mayanı diqqetle nezerden keçirdi. Teqaüde çıxsa da, uzun iller çalışdığı peşesi ilk baxışdan insanları tanımağı öyretmişdi ona. Maya onun xoşuna geldi...− Çox gözel, xoş gelmisen, qızım.Gülnaz xanım qonşu otaqdan çıxdı. Mayanı görcek azacıq duruxub, onu müşteri gözüyle süzdü:− Xoş gelmisen. - sual dolu nezerlerini Raufa dikdi.      Mahir gülümsedi:− Raufun şagirdidir. - Gülnaz xanıma teref döndü. – Hazırlığa bize gelecek.      Sonra da özünü tox tutmağa çalışan qızı dindirdi:− Adın nedir, qızım?− Maya... - sesi nedense zeif çıxdı. Gülnaz xanım tebessümle qızın qolundan tutub,qonaq otağına çekdi:– Gözel adın var. - Maya onun da çox xoşuna gelmişdi. -Maşallah, ele özün kimi.      Mahir metbexe keçib, işare ile Raufu yanına çağırdı:− İndi de ne iş çevirdiyini danış.      Rauf söhbetden qaçmaq istedi. O heç vaxt işi ile bağlı neyise evde müzakire etmirdi. Xüsusile de problemleri. İstemirdi onun tehlükeli heyatına göre valideynleri narahat olsunlar, yuxularına haram qatsınlar. Bunda atasına benzemişdi...Onsuzda onu yolundan döndere bilmemişdiler, heç işine göre nelerle üzleşdiyinden xebersiz olmamış da deyildiler. Amma yene qapalı idi. Hetta onun tezece keçdiyi yolu, çoxdan addımlayan atasına qarşı bele. Onsuz da atası hemişe her şeyi hiss edirdi. Rauf başını buladı:− Ele bir şey yoxdur, hemişeki işler....      Atası balkona keçen oğlunun ardınca ağır addımlarla çıxdı, mezemmetli ve sert sesi eşidildi:–

[1] 2 3 ... 7 >>