onu da bilmerem? - incik halda başını buladı. -Seninki odur ki, dediyimi hemişe yadımdan çıxarasan. Guya başa düşmürem?− Başa düşdün demeli?! – Rauf güldü. Gülnaz xanım mezemmetle:− He, gülersen da! Söhbetden de yaxşı qaçarsan. Guya dünenders keçende bir-birimize nece gizlince baxdığınızı görmemedim. Şexsen qız menim xoşuma geldi. - Sanki, ondan razılıq almaq isteyenlere fikir bildirirmiş kimi, elini yelledi. -Mehriban, şen, şirindil qızdır. Atanın da xoşuna gelib. Rauf gülüş dolu çaşqınlıqla döndü:− Ana, sen ne danışırsan? Kim baxıb? Kime baxıb?Gülnaz xanım inadkarlıqla onun sözünü kesdi:− Sen baxmısan, Mayaya baxmısan. Ele o da baxırdı.      Rauf ürekden uğunurdu. Gülnaz xanım ise eksine, cırnayır, oğlunun işi zarafata salıb yene aradan çıxmaması üçün hazır dayanırdı.− Gülme! Men ciddi deyirem.      Rauf gülmeyini saxlamağa çalışıb, anasının yumşaq saçlarını sığalladı, başını sinesine sıxdı:− Allah seni güldürsün. Heç bu qeder gülmemişdim. Deyirsen, ders izah edende divara, tavana baxaq? Bes şagirde baxmalıyam da.Gülnaz xanım yene oğlunun onu qabaqlamasnı naelac qebul edib, narazı halda deyindi:− Daha besdi! Meni xestelik yox, senin fikrin öldürecek. Arzumu, isteyimi gözümde-könlümde qoyursan. Men de isteyirem başqaları kimi neve görüm, neve oynadım. Tay-tuşumuz çoxdan nene-baba olub. Amma biz... Oğlum hele yerinde sayır.Ay berekallah, sen heç düşünme bizi. Ne evde tapılmırsan. Ne vaxta qeder oğru, quldurla qaçdı-tutdu oynayacaqsan. İller xebersiz ele ötüşür ki, bir de gözünü açacaqsan ki, qocalmısan. Sonra kimdi qoca oğlana qız veren?!       Rauf ürekden güldü:− Sözlere bax, maşallah. Üreyin dolu imiş ki... Bes neyleyim,ay ana? Menim işimi bilirsen, beledir, başqa cür ola da bilmez. Meni de bu işimle birlikde qebul etmelidir alacağım qız. Amma sevmeye-sevmeye kimin qızını getirib bedbext edim? Sen menden çox görmüsen, çox bilirsen. Özü de bele meselede. Düzünü de görüm, hansı sevgi olmayan ailenin xoşbext olduğunu görmüsen?− Sene qalsa hemişe bele deyersen.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>