hövseleden çıxdı:− Sübutun olmadan heç vaxt boynuma şer ata bilmersen.Hemişe ofise gelende silahı ona tehvil verirdim.− Amma bu defe vermemişdiniz.− Dedim vermişdim, bilmediyini üzüme durma!İlqar sert sesle acıqlandı:− Efqan, sakit ol! Heç kes sene şer atmır. Ne var, ne bilirsen hamısını de, and olsun ki, seninle heç bir işim olmaz.Efqan esebi hereketle ayağa qalxdı:− İlqar müellim, incimeyin. Amma öz haqqlarımı bilirem. -otaqdan çıxdı.Rauf İlqarla telesik sağollaşıb, onun ardınca telesdi. Efqan aşağıda dayanmış qapıçıya el-qolunu ölçe-ölçe nese danışırdı. Aşağı düşen Raufu görüb qaşqabağını tökdü. Rauf onlara yaxınlaşdı:− Efqan, seninle birce kelme teklikde danışa bilerik?− Yox!− Yalnız beş deqiqe.Efqan sifetini turşudub, onu işare ile dehlizin başındakı boş otağa çağırdı.Rauf Efqanın eyleşmesine ehemiyyet vermeden, ayaq üste divara söykendi:− Efqan, sen pis adam deyilsen. Bilirem, yeqin seni qorxuzublar.Ailen var... Amma bize kömek elesen, söz verirem ki, sene nese etmelerine imkan vermeyecem. Seni hebs etmeyeceklerine zamin dururam.Efqan başını dönderdi:− Sence men uşağam?− Uşaq deyilsen, Efqan, uşaq deyilsen. Ona göre de taleyin haqqında düşünmelisen. Sen kömek elemesen, meseleni başqa yolla öyrenmeli olacağıq. Onda da, xeber tutub seni cezalandıracaqlar. Biz de seni qorumalı olmayacağıq. Bunları başa düşürsen?Efqan söhbetin yazıldığından xebersiz halda, böyümüş gözleriniovuşdurdu:− Onsuz da meni sağ buraxan deyiller. Tanımırsınız onları.− Efqan, onlar kimdir?− Deye bilmerem, heç cür.− Dedim axı, men sözümün üstünde duracam. – onun dinmediyini görüb, dillendi, – isteyirsen, men deyim. Kamran Eliyev ve Mirehmed Babayev...Efqan qorxmuş gözlerini heyretle qaldırıb Raufu süzdü.Sonra sanki sustaldı, stulda qolları yanına sallandı:− O, bağışlamayacaq, heç vaxt.− Hansı?− Ele her ikisi, esas da Kamran.− Sen narahat olma, her şeyi danış bize.Efqan birden yerinden sıçrayıb,ayağa qalxdı:− Men heç ne bilmirem. Heç ne de danışan deyilem. Guya çox üreyin yanır mene. Senin

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>