kimilerin fikrindeki ancaq puldur. Seni o maraqlandırır ki, iş açılsın, sen de bire beş alasan. Guya çox vecineyem ele? Aralıqda qalan da men olacam. Başıma ne iş gelse de, heç maraqlanan olmayacaq. – çıxıb getmek istedi.Rauf onun qolundan tutub saxladı:− Efqan, qulaq as mene, inan ki peşman olmazsan. Onsuz da onlar seni ele-bele buraxan deyiller. Eger nese bilirsense danış. Hem cezan yüngülleşer, hem esl cinayetkar hebs olunar. – Efqanı acıyacaq bir baxışla süzüb, davam etdi. – hem de iş yekunlaşana qeder ailen de, sen de ciddi mühafizede olacaqsınız.Efqan kobudluqla qolunu ondan çekdi:− Özünü yorma! Heç ne deyen deyilem. – deyib qapıya teref addımladı.Rauf öz-özüne deyindi:− Yaxşı, ne deyirem ki. Neynek, danışdıqlarını aparıb İlqara vererem. Daha qalanını araşdırmaq öz işidir. – guya keçib getmek istedi.Efqan birden-bire sustaldı:− Sen onları tanımırsan...Rauf döndü:− Onu deye bilmerem, amma ola bilsin Elçini sen qetle yetirmisen,bu aşkar olsa senin üçün heç de yaxşı olmayacağını bilirsen...Efqan key-key onun üzüne baxdı:− Men öldürmemişem, and olsun Allaha. – ağlamağa başladı.Rauf acıqla onu süzdü, qaş-qabağını tökdü:− Kişinin heç neden ağlamasını xoşlamıram. Xüsusen de qorxudan. Hele indiden bele edirsen.− And içirem, Allah haqqı, mescid haqqı, Quran haqqı, imam haqqı... Daha neye and içim ki, inanasan? – rengi saralmış Efqan yalvarıcı sesle ağlamsındı. – Ne belaya düşdüm men, ay Allah.Rauf sakitlikle başını buladı.− Sen bunu evvelden düşünerdin. Qetl baş veren kimi, polise xeber verseydin heç ne olmazdı.− Sene dedim axı onları tanımırsan. Onlar her şeyi bacararlar. Hele polisi de alarlar pulla, mehkemeni de, appelyasiyanı da. Hele desen...Rauf hirslendi:− Saxla görek, en nifret etdiyim şey adamların bilmediklerini danışmasıdır. Senin dediyin kimi dırnaqarası hüquq işçileri var. Amma qurunun oduna yaşı yandırma. Xeyirin olduğu her yerde şer de mütleq var. Elece de eksine. Bu yazılmamışqanundur. Amma görmeze-bilmeze her kes haqqında bildiyini de, bilmediyini de

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>