danışma. Bütün asayiş işçileri dediyin kimi olsaydı, insan insan eti yeyerdi...Efqan susurdu. Artıq gelecek aqibetini gözünün önüne getirir, haldan-hala düşürdü.Yavaşca pıçıldadı:− Od vuracaqlar, başıma oyun açacaqlar, sağ qoymayacaqlar, Vallah...Rauf onun dediklerini eşitmirmiş kimi, stul çekib üzbeüz eyleşdi:− Men bilirem ki, merhumu öz silahı ile qetle yetiribler. Buna eminem. İlqar bunu bütün vasitelerle gizlince araşdırıb mene xeber verecek onsuzda. İkincisi, sen silahı her günkünden ferqli olaraq Elçine vermemişdin. Ola biler, bunun üçün hansısabehane getirmisen, ya da başqa nese... Amma sonra ne baş verib? Meni çox şey maraqlandırır. Men bilirem ki, o kimise gözleyirmiş. Çünki qapıçıları, sürücünü eve yola salıb. İş vaxtı qurtardığı üçün işçiler de evlerine dağılışıblar. Amma o kimisegözleyib... Gözlediyi qonaq onun üreyince olmasa da, amma yene de gözleyib. Kiminle görüşüb o? – Efqanın susduğunu görüb çox sakit sesle dedi. – senin başqa yolun yoxdur, Efqan. Ne qeder ki, başın üstündedir, danış. Bilirem ki, seni de buraİlqara gözetçi qoyublar. Onun işlerini, elaqelerini xeber vermek üçün. Bütün bunlardan xeberim var. Amma hemin gün ne baş verdi, gelen kim idi?Efqan gözlerini ağır-ağır qaldırdı:− Menim xeberim yoxdu. Mescid haqqı, gelenin kim olduğunu görmemişem. Ancaq... – azacıq susub, Raufun zehmli üzüne baxdı, – ancaq gördüyüm onlar idi... Kamranla Mirehmed. Bilirdim ki, onun qonağı olacaq. Nese vacib danışıqolmalı idi. Bir gün evvel men eve gedende mene basqın elediler. Bir de gözümü açanda, gördüm Kamran durub qarşımda. Mirehmed de yanımda. Dedim ki, bu ne demekdir, Kamran müellim? Soruşdu ki “arvadını çox isteyirsen?” Deli olmuşdumaz qala. Üreyime min cür qara-qara fikirler geldi. Nece istemeyerdim axı, – köks ötürdü, – neçe il yalvar-yapışdan sonra, birteher razı oldu atası. Neyse, soruşdum o ne sözdür,Kamran müellim? İnan alaqaranlıq otaqda Kamranı o sifetdekim görseydi davam getirmezdi. Diqqetle gözüme baxdı, Vallah, bir saniye de baxa bilmedim. Ne

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>