telefonunun melodiyası seslendi:− Beli?!− Seni tebrik edirem, Maya.     Raufun sesini o deqiqe tanıdı.− Çox sağ olun, müellim.     Raufun onun sözünü özüne qaytardı:- Müellim mektebde olur...− Haradan bildiniz ad günüm olduğunu? Valideynlerinize de nahaq eziyyet verdiniz. Mene göre zehmet çekibler.− Maya, – bir an susdu – onlar eziyyeti mene göre çekibler...− Nece yeni? – qız sesinin titrediyini hiss etdi.− Sabaha kimi her şeyi bileceksen...− Meselen?− Hemişeki kimi çox sual verirsen. Amma menim bele xoşuma gelirsen. Helelik...     Maya otaqda heç kesin olmadığını bildiyi halda, qeyri-ixtiyari etrafına boylandı. Sanki, söhbetini kimse eşidecekdi. Sonra elini allanmış yanaqlarına apardı. Üzü od tutub yanırdı. Birden-bire öz halına gülmeyi tutdu. Bu deqiqe özünü dünyanın en xoşbexti sayırdı. Ağlından ani fikir keçirtdi. Gülümseyib, ses-küy gelen qonaq otağına qaçdı...

<< 1 ... 7 8 [9]