bilmirem, amma edirem. Ne qeder gülünc alınsa da men sevdiyim qızın onun sevdiyi oğlanla xoşbext mazaqlaşmağına tamaşa edirem. İlk vaxtlar çox çetin idi. Çetin de sözdür? Her onu Berfimin yanında görende ele bilirdim boğazımdan qurğuşun tökürler. Yanırdı içim, amma get-gede ele bil bu qurğuşun soyuqlaşdı. Artıq yandırmırdı. Bir az göynedirdi sinsi-sinsi. Öyreşmişdim sanki onları beraber görmeye. Hetta bir defe nedense Berfim tek idi. Çox teeccüblendim ki, quzğun hanı göresen? Bir defe dostum Araz lağ elemişdi mene:
-Elxan,sen deqiq fikirleş, qız maraqlıdı sençün, yoxsa o yanındakı?
Axmaq zarafat idi, amma zarafat idi de...
Araz mehle uşaqı idi. Her işimiz bir idi. Bir-brimizden gizli heç neyimiz yox idi. Hem Arazdan heç ne gizletmek de olmaz. Cin kimiydi. Bir-iki defe onun qurduğu xudmani meclisden boyun qaçırmışdım deye ele hemin an şübhelendi:
-Ne olduye sen bele müqeddesleşdin?
Doğurdan da axmaqlıq idi. Bütün geceni uzunbarmaqlı gözellerin seni sığallaması varken gel bit hansısa göydelenin qapısında ki, gören bu oğlan ne vaxt çıxıb gedecek? Hele üstelik, için-içini yesin ki, gören ne iş görürler içeride? Axmaqlıq deyildi? Axmaqlıq idi elbette, amma... He, yadıma gelmir ki, ne vaxt qerar verdim Berfimi izlemeye. Qeribe heyat idi; onlar öz keflerinde, men de onların “kefinde”. Eger onlar bu gün futbola gedecekse, demeli, men futboldayam. Eger heyvanxanada devequşuna yem verirlerse, demeli, men de hemin gün heyvanxanadayam. Amma bunlar yaxşı idi. Vay o günden bağ evine gedeydiler, vay o günden maşında qırmızı işiqda dayananda öpüşeydiler... Onda ne hiss elediyimi heç özüm de bilmirdim..
-Yene detektivlik edirsen?
Döndüm. Araz idi. Ofisiant önlüyünü bağlaya-bağlaya mene yaxınlaşdı.
Mızıldandım nese. Skamyada oturmuşdular. Berfim başını oğlanın çiynine qoymuşdu. O da çiynini sığallayırdı. Tez Araza baxdım görmedi ki, göresen? Araz istehzayla güldü. Haqqı da var idi. Sanki Araz görmeseydi, problem yox imiş bu sehnede.
-Elxan, özüne yazığın gelmir?
-Başlama

<< 1 [2] 3 4 5 >>