Nece rehmlidir, nece amansız,
Nece mehribandır qadın üreyi!
Sen onu sındırsan, bil ki, a qansız,
Ağlayan kamandır qadın üreyi.

...Güldürsen, ömürlük seadetindir,
Söndürsen, yanmağı bir de çetindir.
O, esl qayğının, mehebbetindir,
Sevgisiz zindandır qadın üreyi.

Daşı da erider, daş da olar o,
Eriyib gözlerde yaş da olar o.
Bahar da olar o, qış da olar o,
Damladır, ümmandır qadın üreyi.

Onunla dünyadır sene qefes de,
Onsuz heç yaşama bu torpaq üste.
Seven bir üreye axır nefesde
En gözel dermandır qadın üreyi.

Onu alçaldan da, ucaldan da biz,
Derd verib, vedesiz qocaldan da biz.
Qedrini bilende bu cahanda biz,
Hemişe cavandır qadın üreyi.

Bezen gül tek solar acı bir sözden,
Ağlayar xelveti, gülse de üzden.
Bezen uşaq kimi bir üreksizden
Mehebbet umandır qadın üreyi.

Bir namerd elinden zeher içende,
Keçirer ömrünü o, yas içinde.
Bezen en qiymetli libas içinde,
Naledir, feğandır qadın üreyi.

Sensiz el çekerem arzudan, kamdan,
Ne çıxar sevgisiz-sensiz ilhamdan?
İncitsen, dözerem, Tofiq Bayramdan
İncime, amandır, qadın üreyi!