Eslinde Xedice özü de
anlamırdı ki, niye Semraya bu sualı verdi. Qorxdu ki, yeniden Mahirden
danışacaq, amma içine qapanmaqdansa, danışmağını istedi.
"Bilirsen, Xedice, o fındıq ağacının kölgesinde başlayıb Zerife ile dostluğum. O
da bizimle birge böyüyüb bu iller boyu. O şahiddir heyatımızdakı bütün sirrlere.
Zerifenin ilk sevgisinden, menim Mahire aşiq olmağımdan...." Xedice hiss etdi
ki, Semra yaşla dolmuş gözlerini ondan yayındırmağa çalışır. Bunun üçün
söhbeti deyişdirmeye başladı.
"Zerifenin sevdiyi oğlanın adı ne idi?"
"Saleh. Niye soruşdun?" -Semra fikrini artıq Xedicenin deyeceklerine yöneltdi.
"Heç deyirem bezen düşünende xatırla ki, senin keçirdiklerini Saleh de keçirdir.
Eger Zerifeni senin Mahiri sevdiyin kimi sevibse, o da eziyyet çekir. Yer
üzünde xeyanetden eziyyet çeken tek sen deyilsen, Semam. Meni düzgün anla,
Mahir senin sevginin bir damlasına deymez. Deli şeytan deyir, get Zerifenin
atasına danış her şeyi. Vursun öldürsün Mahiri."
Xedice anladı ki, yaman coşdu ve Semra onun son sözlerinden inciye biler.
"İncimedin sözümden?".
"Yox, niye inciyim ki, deli şeytan sene o yolu gösterir, mene de deyir ki
Mahirle Zerife toy günü evden çıxanda qabaqlarını kesib tüpürüm Mahirin
üzüne, deyim, kişi deyilsen. Sen adam olmayacaqsan. Sene olan sevgim haramın
olsun. "
Birden Semra anladı ki, Xedice ona teecüble baxır. Bu sefer Semra özü
mövzunu deyişdi. "Bilirsen, niye erik ağacı ekmirik? Çünki ekenimiz yoxdur "
Bu cümleden sonra Xedice gülmeye başladı ki, Semranın da üzü gülsün....
Xedice uşaq vaxtı yıxıldığı gilas ağacından danışırdı ki, birden hasardan ses
eşitdiler.
"Semra o ne sesdir?"
Xedice diksinerek Semradan berk yapışdı. "Qorxma deyesen biri yolunu sehv
salıb".
Beli, hasarın başına dırmaşan Mahir idi. Qeribesi o idi ki, Semra onu görüb heç
anasını çağırmadı da. Eslinde Mahiri görende qulaqlarında Zerifenin sözleri
cingildemeye başlamışdı: "Semra, bir dinle meni, gör hadise nece olumuşdu..."
Belke de ona göre Semra

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>