Yanımda bu qeder insan var... Her ölkeden... Her irqden, her rengden...
Amma yene de tekem... İçimdeki bu tenhalıq senin yoxluğun imiş meger... Men senin getdiyini sanmışammış... Amma sen heç getmemisenmiş... Geden yalnız senin bedeninmiş... Ruhun menimleymiş... Hesretin menimleymiş... Gözlerin gözlerimde eks olnub qalıbdır... Xeyalın ağlıma hekk olunub... Sesin qulağımdadır.. Her şeyinle mende qalmısan... Men de senisizliyin içinde...
Men seni sevdim... Sene olan sevgimden sene doğru addımladıqca, seni itirirdim... Yox olurdun, elimi uzadırdım, amma her zaman boşluqda qalırdım...
O ise meni sevdi... Mene doğru geldikce sene sevgimden onu redd edirdim... Elini tutmağı bacarmadım....
Ve "biz"e doğru son defe elimi uzatdım... Elimi tutdu(n)... Bu ne sen, ne de o idi...
Heyatımıa yenice girmeye can atan yeni bir sevgi idi... İstemeden, amma bilerekden onun elini tutdum... Sevmeyerek, amma qebul ederek onun oldum... Heyatımın geri qalanını sevgisiz, eyni keçeceyini bilerek, amma kiçicik bir ümidle onunla sonsuza doğru getmeyi qebul etdim...
Belke de bu bir qisas idi... Kimin ise qisası... Seninmi?!... Onunmu?!... Ya da menimmi?!...
senin ola bilmez
xmm
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç