diksinerek:
-anlamadim?
O, sakit sesle:
-neyi anlamadin?
Men:
-sen az once ne dediyinin ferqindesen?
O, yene eyni sakitlikle:
-beli... "bogacam" dedim.
Men eseble, "eee! Senin axmaqliqlarinla itirecek vaxtim yoxdur menim Orxan. Men gedirem!" deyib, ordan uzaqlashmaq isteyirdim ki, Orxan qolumdan tutaraq:
-nedir qorxdun?
Men qolumu, onun elinden qurtarmaga calisharaq:
-kim? Meen? Elbetde ki, yox! Indiyse burax qolumu!
Orxan sakit sesle:
-"qorxdum" de, buraxim seni.
Men qorxsam da, bunu Orxana hiss etdirmemeye calisharaq:
-Orxan, burax qolumu!
-qorxdugunu demesen buraxan deyilem.
Men daha uca sesle:
-Orxan canimi incidirsen, burax qolumu! Hec neden qorxmuram men!
Bu defe o, da qishqiraraq: qebul ele qorxdugunu!...
Deyib, qolumu daha da sixmaga bashladi.

O, an ne edeceyimi bilmirdim. Orxanin kinli baxishlarindan cox qorxmushdum eslinde, ama men olsem de qorxdugumu qebul ede bilmezdim. Yene aglayirdim... Cirpinaraq, Orxanin elinden cixmaga calishirdim:
-burax meni Orxan, el cek. Canimi acidirsan.
Orxan qeh-qehe ile gulerek:
-canini acidiram? Sevindiiimm! Acisin! Daha cox acisin canin!

Ola bilmez... Orxan mene bele nifret ede bilmez. Men daha hec bir soz deye bilmirdim. Sadece aglayirdim. Orxan agladigimi gorub, qishqiraraq:
-aglama! Kes sesini, aglama dedim sene! Sheytansan sen! Goz yashlarina inanacagimi sanirsansa, yanilirsan! Aglama Ulker! Keess,, aglama dedim sene!

Men o an sanki, menen olmushdum. Hec ne hiss etmirdim. Artiq qolumun acisini, Orxanin qishqiriqlarini bele hiss etmirdim. Ayaqlarimin ustunde dayanmaga taqetim yox idi. Orxanin gozlerine baxaraq, "Orxan, oldur meni... Yalvariram, oldur meni" deyib, daha da honkurtulerle aglayirdim.
Orxan sonda dediyim sozlerden sonra sakitlesherek, "bacarmaram... Men hec vaxt seni oldurmeyi, sene qiymagi bacarmaram" deyib, qolumu biraxdi...
Men Orxanin qolumu buraxaraq, mashina dogru getdiyini gormushdum sadece son olaraq...

Gozlerimi acanda, ozumu tanimadigim bir yerde gorub,

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 18 >>