Otağımda heç vaxt olmadığım qeder
tenha idim bu gün.. Sensizliye heç
cüre öyreşdire bilmediyim bu
qelbimi yola getirmeye
baslayırdım...ve bu gün men
perdeleri açdım ve "Sensizlik "adlı qaranlıq bir filmin çekimlerine
başladım. Bu filmi bu gün sensiz
oynayacaqdım. Bu gun insanların
üzüne yalandan gülüb, özümü
xoşbext, heyatından razı biri kimi
gosterecem.. Sensizliyimi ele oynayacam ki, hamı sensiz xosbext
olduğuma inanacaq...Her kes meni
alqışlayacaq. " Görün ne qeder
sebirli, möhkem, insandır "
deyecekler.
ve mende buna inanacam- sensizliyin gözel olduğuna, qelbimin
artıq unutduguna, heç ağrımadığına
özümü inandıracam…!!! özünü
aldadan telxeyler kimi…
Bu sensiz oynadığım ilk filmimde
senin de iştirak etmeyini isteyirem...Gelmeyi unutma...Gelib
nece yalandan insanların üzüne
gülüb özümü xoşbext
göstereceyimi, amma eslinde
daxilde ne qeder eziyyet çekdiyimi
izlemeyi unutma. Sen de meni alqışlayarsan…öz rolumu nece gözel
oynadığımı deyersen…Meni ne
qeder de asan aldatdığını
deyersen…Yox sanma ki,
aldandım...Sene inanmadım heç
vaxt.. Amma qelbime meni aldatdığını başa sala
bilmedim...Sonra da zalı terk
edersen…" Seni unutmayacam "
deyib o gün meni terk etdiyin
kimi...Amma men seni unudacam
özüme verdiyim bu sözü tutacam...Arxana dönüb umid
vermeye çalışma...çünki artıq
Sensizlik yoluna çıxmışam...
Men eslinde bele bir filmde baş
qehreman olmaq istemirdim.. Her
kesin baxıb ürek ağrısı duyacağı bir filmin baş qehremanı olmaq
istemirdim.. Amma sene borcluyam
bu baş rolumu...Mene ağlamağı,
heyatdan bezmeyi, özüme nifret
etmeyi sen öyretdin...Sen olmasan
men bele bir filmde oynaya bilmezdim. Artıq perdeler açıldı…
Rejissoru sen olan “Sensizlik ”
filmim baslayır…!