munasibetiydi, etinasiz, laqeyd, bizi inciden soyuqluq. Birden "men de anamin taleyini yashayiram, 10 il sonra eynile ele olacam" fikri kecdi beynimden, bedenim urpeshdi. Ozumu toplayib ona yaxinlashdim.
- Mama, nolub? Niye aglayirsan?
Anam gozlerini silib, "birinci defe deyil ki" dedi. Duz deyirdi, ushaqliqda onu aglayan tez-tez gorerdim, amma son vaxtlar bu halla rastlashmadigimdan indiki menzere meni teeccublendirmishdi.
- nu, mama, rasskaji cto slucilos? Mogu cem-to pomoch tebe? (mama, di danish nolub. Nece komek ede bilerem sene?)
- hec, oz halima aglayiram. Papanla munasibete, onun soyuqluguna. Chem ya zaslujila takuyu sudbu?( bu tale niye menim bashima geldi?)- danishdiqca aglayirdi.
- papanin bu munasibeti birinci defe deyil ki. 23 ile artiq oyreshmish olmaliydin- bu sozler istemeden cixmishdi dilimden. Kobudluq elediyimin fergindeydim. Tez "bagishla, mama" artirsam da, anam aglamagina davam edir, deyesen, mene qulaq asmirdi. Ilk defe anamin meni dinlememesine sevindim.
- 1 aydan sonra evliliyimizin 23 illiyidi. Bu 23 ilde qarshiliqsiz sevmek, erinden soyugluqdan bashga 1 shey gormemek dehsetli 1 hissdi. Dushmenime de arzulamiram bunu. Yeqin ureyinde fikirleshirsen "bele cetindirse, niye dozurdun? Ayrilardin, menliyini ayaqlar altina atmazdin". Duz deyirsen, menlikli qadin ele ederdi. Ama mesele Rauf oldugunda menim menliyim yadima dushmur. Gozumu acandan Raufu sevirem men. Qonshuluqda boyumushuk. O, Moskvada oxuyanda, Esmerle nishanlananda neler cekdiyimi 1 Allah bilir.

Nishanini qaytarib bize elchi gelende ise men sevincimden ucurdum. Axir ki, dualarim eshidilmishdi. Ne bileydim ki, sonrasi bele olacaq.
Anamin sozunu kesib, "Esmerden niye ayrildi ki? " sualini sorushmaq istesem de, yaralarini tezelemek istemedim, onsuz da danishmagin onuncun nece cetin oldugunu gorurdum.
- yaxshi, mama, aglama- desem de, cox komek etmirdi dediklerim.
- Aziza, bilirem, meslehetlerime cox qulaq asan deyilsen. Duzu, basha dushurem ki, hec size yaxshi ana da

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 22 >>