senle. Neyleyim ki, senin qeder agilli deyilem, her ishim ele asanliqla hell olunmur, arxamda senin atan kimi birisi dayanmir.
- zarafat edirsen, he? Ciddi danishdigina, heqiqeten bunlari fikirleshdiyine inanmiram cunki. Hec olmasa, sen bunlari mene deme de.
- ciddiyem. Mudirinle tekbashina, menim xeberim olmadan Italiyaya gedirsen, hele bir meni gunahkar cixarirsan.
- men seni gunahkar cixardiram?!
- hemishe elesen, onsuz da. En agilli, en duzgun, en temiz.. Bashqalar senden bir pille ashagidi. Snobsan cunki.
Emilin bunlari mene dediklerine inanmirdim- bir insan bashqasini bu qeder mi sehv taniyar? Omrumun bir ilini bu insani mi gozleyerek kecirmishdim? Kecirdiyim eseb sarsintilari, yuxusuz geceler, daima ozumu gunahlandirmaqlarim, Emile her cur beraet qazandirmaqlarim, kompromise geden terefin men olmagi- hamisi buna gore idi? Emil danishdiqca, yeni-yeni evveller mene soylemediyi arqumentler getirdikce son 1 il gozumun onunden lent kimi kecir, gozumden yashlar axirdi.
- senle daha danishmaq istemirem- deyib, skype-i sondurdum. Ozumu yatagin ustune atdim. Artiq aglamirdim, sadece bir noqteye baxib fikirleshirdim, 1 il erzinde yashadiqlarim, Emile gore qurban verdiklerim yadima dushdukce hem ozume aciyir, hem de esebileshirdim.
Qerarim qeti idi- Emili heyatimdan bir defelik olaraq cixardirdim. Daha oz-ozumu aldatmayacaqdim, her munasibetin bir ashinma noqtesi var ve biz hazirda o noqtedeydik.
Bahadur duz deyirdi, chekdiyimiz bu qeder eziyyet ve yorgunluqdan sonra yaxshi bir sham yemeyine layiq idik. Otagda qalib Emile gore aglamaq fikrim yoxdu, "besdir artiq" deyib Bahadura zeng etdim. Ne otag, ne de el telefonu cavab vermirdi. Yeqin ki, meni gozlemeyib getmishdi, elbette, nazimla oynayasi, mene gore Milana gelib otaga qapanasi deyil ki. Her ehtimala qarshi koridora cixib otaginin qapisini doydum. Bir az kecmish acdi qapini, yene adetim uzre yuxudan oyatmishdim onu.
- bagishlayin, bayaq zeng vurdum, eshitmediz, dedim yeqin cixmisiz.
- yox, telefonum

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 >>