baxmaliyiq” dedi ve hesabi odeyib kafeden cixdiq.
Eger Florensiyada olsaniz, Uffici qalareyasi getmeniz oldugu xususi yerlerden biridir. En azi ona gore ki, ordaki portretler arasinda Shah Ismayilin da shekli var. Duzdur, senet eserleri baximindan daha tesirli muzeylerde olmushdum, meselen, ele Ermitaj, yaxud Metropoliten muzeyi bu baximdan daha mohteshemdiler, duzu. Amma Uffizi qalereyasinin kohne abu-havasi, uzun koridorlari, qedimsayagi parketi, monumentleri, dovlet bashcilarinin portretleri (Osmanli Sultanlari, Shah Ismayil da daxil olmaqla) hemin muzeyi cox ozunemexsus edir. Menden olsa, her portretin qarshisinda dayanib tamasha eder, her tesviri ayri-ayriliqda oxuyardim. Amma Bahadur, elbette ki, icaze vermirdi. “Tez ol, hele daha maraqli yer var getmeli oldugumuz” deyib meni telesdirirdi. Florensiya ucun bir gun cox azdi.
Yolda dondurma alib yeye-yeye, Vekkiyo korpusune yaxinlashdiq. Bilirem, ki, Florensiya haqqinda heddinden artiq entuziastik danishiram ve “orani da mutleq gormelisiniz, bura da mutleq gelin” deyirem, amma heqiqeten de, Vekkiyo korpusu gorulmeli yerlerden biridir. Sevgililerin sevgilerinin remzi olaraq qifil bagladiqlari yerde turist elinden terpenmek olmurdu; sanki, her gorduklerinin sheklini cekmek bu qeder vacibdi. Turistlerin izdihamini yara-yara korpunu kecdik, yolda bezi suvenirler aldiq.
- Yaxshi, indi hara gedirik qaca-qaca?
- Yorulmusan, oturub dincelek? Burdaki kafelerde otura bilerik.
- Yox, yorulmamisham. Sadece hara bele telesdiyiniz maraqlidir.
- Palazzo Pitiye gedirik.
- Ora haradir?
- Gedende gorersen.
Herden Bahadurun bu gizliliyi esebime toxunurdu.
Elbette, hemishe oldu ki, bu saraya da vurulmushdum. Napoleonun, Medichi ailesinin yashadiyi sarayin otaglari, arxitektura, divardaki portretler, xususen de sarayin baghi meni valeh etmishdi. Bu divarlarin arasinda ne intriqalar yashanmish, ne qerarlar verilmishdi.
- deyesen, xoshuna geldi.
- cox. Duzunu bilmek isteyirsizse, Florensiyadan getmek istemirem.
-

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 22 >>