gecesinden başladı… Bu hissi onu da gözlerinden oxudum… Anladım ki, onu da hetayında bu yeni gün kimidi. Yanvarın 2-de biz ev aldıq. Evlendik… Pencere şüşesinde yazmağa artıq verdiş etmişdik. Biri-birimize ürek sözlerimi yazırdıq. Men yazırdım “SEN YUXUMSAN” , o ise cavabında yazırdı “OYANMA ))” En gizli ve maraqlı hislerimizi biri-birimize maşının ve ya evin pencere şüşesine biri-birimiz üçün yazırdıq.Belece 2 ay yaşadıq. Sonra men heyatı terk etdim… İndi onun yanına o yatan zaman gelirem yalnız. Onun yatağında oturururam… ve ona baxıram… Ağlaya bilmirem. Amma ağrı hiss edirem. Cismi ağrı deyil bu, qelb ağrısıdır… Artıq 8 ildir ki, Yeni ili tekbaşına qarşılayır O. Pencere önünüde oturur ve ağlayır… O yene de pencere şüşesinde mene yazılar yazır… Her gün… Her gün… Amma men onları oxuyub cavab yaza bilmirem… Çünki menim nefesimden pencere terlemir…Öten yeni il ise qeyri adi idi. Size o biri heyatın sirrlerinden danışmaq istemirem… Yalnız bir arzumun yerine yetirilmesi üçün şans verildi mene… Men onun pencere şüşesinde menim üçün yazdığı kelmeni birce defe de olsun oxumaq isteyirdim ve bu şansa qazandım. Belelikle, o yuxuya getdikden sonra, onun yatağına yanaşdım, eyleşdim… saçlarını oxşadım… ellerinden öpdüm… Sonra ise pencereye yanaşdım… Derinden nefes aldım ve emin idim ki, onun yazdığını oxuya bilecem ve alındı… O menim üçün yazmışdı… “BURAX MENİ”….Bu onun tek keçireceyi son Yeni il olacaq… Onu bir daha görmemek ve ona bir daha yaxınlaşmamağın qarşılığı olaraq son defe arzumu heyata keçirmeme icaze verdiler… Bu Yeni il gecesi 12 vuranda… Etrafda her kes şenlenende…ve her kes Yeni ilin ilk saniyesini gözleyende… O her zamankı kimi pencereye yanaşacaq ve orada onun üçün yazdığım yazını görecek..

“SENİ BURAXIRAM”…

<< 1 [2]