öz
sevgisinden ireli gelirdi.
Ümidlerim sonsuz ve tükenmez
idi.
2009-cu ilin yanvar ayında bize
elçi geldiler. O qeder heyecanlı
idim ki, Ayazın anası ile bacısı
cürbe-cür
xonçalar bezetdirib özleri ile
getirmişdi. Heyecandan
qıp-qırmızı olmuşdum. Menim
heyecanımı başa düşen
Ayaz bacısı tez-tez metbexe gelib
meni ezizleyirdi. Her
şey yuxu kimi idi. Allaha şükür
edirdim ki, bu elçilik
sağ-salamat keçdi. Seheri gün
Ayazla restoranda oturub eşqden
ve sevincden işıl-işıl parlayan
gözlerimize baxa-baxa yemek
yeyirdik. Ayaz elece
deyirdi ki, Allah bu sevinci bize çox
görmesin, meni
senden heç vaxt ayırmasın. Onun
bele ürekle mene
bağlanması mene qürur verirdi.
Ona heyatım boyu
sadiq bir qadın olacaqdım.
Universitetde çox qızların onu
sevmeyine baxmayaraq, bilirdim
ki, Ayazin
gözleri menden başqa birini
görmür.
2009-un mart ayında bizim evde
çoxgözel nişan
merasimiz oldu. Bu üzükler sanki
bizi bir-birimize çox
daha da bağladı. Ailelerimiz ölçüb-
biçdi ki, mayın ilk
gününde toyumuz olsun. Ayaz
gilin bir neçe mağazaları ve ele
onun adına da evi var idi. Bu ay
erzinde de biz cehizimizi
tamamlamalı idik. Çoxları
deyirdi ki, bes biz telesirik. Ancaq
bir-birimizi ele
sevirdik ki, qovuşmağımız üçün
sebrsizlenirdik. Ayaz
her şeyi menim üçün mükemmel
isteyirdi olsun.
Ahh… Men onu ele sevirem ki,
bunu bu cümlelerle tesvir ede
bilmerem. Hetta bir gün yağışdan
islanmayım deye öz penceyini
mene vermişdi ve
başımda çetir kimi tutumuşdum.
Eve gelince o
penceyi qurudub ve bu güne kimi
her gece onun
qoxusuna sarılaraq, şekillerine
baxaraq yatıram.
Heyatda her şey birden bire ele
deyişir ki, Allahın insanı nece
sınağa çekdiyini de bele
bilmirsen.. Her
şeyi danışacağam.
Aprelin 30-da Ayazın vacib
imtahanı var idi. Hem toy
hazırlıqları, hem de imtahan onu
yorurdu. Amma her
şeyi sevincek ve hevesle edirdi.
Aprelin 29-u gece mene zeng
etmişdi ki, bes bürsüyün
toyumuzdur. Ancaq sesinde nese
keder
hiss edirdim ve deyirdi

<< 1 [2] 3 4 >>