kimi susdu. Bir
addım ona yaxınlaşıb dedi:
-Öz-özüne ne danışırsan balaca?
Benövşe oğlanın onun dediklerinin hamısını
eşitdiyini düşünüb qızardı. Bir anlıq ne deyeceyini
bilmedi...
Murad qarşısındaki qızın qızardığını görüb
gülümsedi. "Eh balaca, utananda daha geşeng
olursan. Kim olduğunu bilsem birce, bir ömür
menim olacaqsan"-deye düşünüb, soruşdu:
-Adın nedi balaca?
Qız başını qaldırıb qezeble ona baxaraq:
-Men balaca deyilem! Adımdan sene ne?-deyib
geriye çevrilib, az qala qaçaraq getdi.
Murad bir anlıq donub qaldı. Sonra özüne gelib iti
addımlarla qızın arxasıyca getdi. Amma o qız
çoxdan ağacların arasında itmişdi. Durmadan ora-
bura qaçıb qızı tapmağa çalışırdı, sonunda yorulub
tengnefes halda bir ağaca söykendi. Özüde hiss
etmeden gülümseyib pıçıldadı:
-Eybi yox balaca...balacam. Tapacam seni
mütleq...
Benövşe ondan qaçdıqdan sonra, bir bağın
çeperinin arxasında gizlendi. Bayaqdan oğlanın
ora-bura qaçıb onu axtarmasını için-için gülerek
seyr edirdi. Sonunda onun yorulub ağaca
söykendiyini görüb, astaca ayağa qalxıb bağ arası
çığırla mektebe teref getdi.(müellif Cemile
Memmedli) Üzünde sebebini bilmediyi bir tebessüm
vardı...
Mektebde axrıncı ders idi. Benövşe hemişeki
yerinde-sonuncu partada oturub müellimenin
dediklerine qulaq asmağa çalışırdı. Amma ne qeder
diqqetini toplamağa çalışsada, o oğlan ağlından
çıxmırdı. Fikrini dağıtmaq üçün yanındaki
pencereden çöle baxmağa başlayanda, gördüyü
menzereden teeccüblendi. Üzünü tez çevirib öz-
özüne pıçıldadı:
-Yox... Bu ola bilmez.
Emin olmaq üçün birde baxdı, bu "o" idi. Mektebin
heyetinde qoca Zahid müellimle söhbet edirdi.
"ALLAHım birden o meni soruşsa? Bu atamın
qulağına getse? Men
neyneyerem onda, atam meni öldürer..."-bu
düşüncelerden dehşete gelib, eliyle üzünü tutdu.
Qorxu ve heyacandan titreyirdi...
Murad bütün günü o qızı fikirleşmişdi. Cemi iki defe
gördüyü qız, onu öz ürkek bağışları ile
ovsunlamışdı sanki. Bakıda olarken heyatında qızlar
olmuşdu,

<< 1 [2] 3 4 5 >>