müellim elini Muradın çiynine qoyub:
-Olan şeydi bala, menimde başıma çox gelib-deyib,
gülümseyerek sözüne devam etdi:
-11-de 3 qız oxuyur cemi. Nezaket, Dilber,
birde...adı neydi o qızın...biz Susqun deyirik. Da
hansı senin "xalan qızı"dı özün taparsan-deyib
menalı-menalı gülümseyib ondan aralandı.
Murad teeccüble saçını qarışdırıb, pıçıldadı:
-İndi bu müellim her şeyi başa düşdü, ya başa
düşmedi? Of, mektebde oxuyanda da müellimleri
anlamırdım, indi de anlamıram...
Benövşe 5 deqiqeden bir pencereden heyete
baxırdı.(müellif: Cemile Memmedli) Her defesinde
oğlanı orda gördükce heyacanı, qorxusu daha da
artırdı. Ele bu vaxt müellime onu çağırdı:
-Necefova, qalx ayağa!
Onsuzda yeterince gergin veziyyetde olan Benövşe,
titreyerek ayağa qalxdı.
-Necefova fikrin hardadır senin? Heç qulaq asırsan
mene?
-Be...beli müellime...
-Onda de görüm, men axrıncı defe ne dedim?
Benövşe diqqeti hele de, o oğlanda olduğundan
çaşqınlıqla:
-'Men axrıncı defe ne dedim' dediniz müellime.-
deyib, ele hemin an da ne dediyini anlayıb,
utancından qızardı. Müellime qezeble Benövşeye
baxıb qışqırdı:
-Mezelenirsen menimle?!
-Yo...xeyr müellime. Bilmeden ele dedim, üzr
isteyirem.
-Otur yerine Necefova! Senden terbiye gözlemirem,
atanın qızısan.
Benövşe müellimenin son sözlerinden sarsılaraq
yerine oturdu. Gözlerinden sessizce yaş
süzülürdü...
Eslinde atasının hereketlerinden özüde çox
utanırdı. Atasına göre onsuzda susqun olan
Benövşeni mektebde heç kes danışdırmazdı. Ara
qarışdırmaqla, yalançılıqla, iki üzlülüyü ile mehşur
idi atası bu kendde. Amma öz atasını Benövşe
seçmişdiki? Teessüf...bu dünyada heyvanlara
cinsine, insanlara nesline göre qiymet verirler. Bes
ferqimiz ne olur?
Benövşe ders bitsede, hele de pencereden baxıb, o
oğlanın getmesini gözleyir. Eslinde oğlanla yene
danışmaq istesede, bunun düzgün hereket
olmayacağını anladığından sakitce gözleyirdi.
Sonunda oğlan getdi, Benövşe ürkek addımlarla
mektebden çıxıb evine teref getdi.

<< 1 2 3 [4] 5 >>