−Belke de...
İlqar başını yelledi:
−He, neyse, indi iş bağlanıbdır. Birini hebs etdiler ki, guya şexsi münaqişe zemininde Elçini o qetle yetirib.
Rauf qarşısındakı vereqin o biri – temiz üzünü çevirdi:
−Guya?!..
−Beli, guya. Çünki, buna inanmıram. Qetiyyen!
−Niye? Bunun üçün tutarlı sebebleriniz olmalıdır.
İlqar üz-gözünü turşutdu:
−Tutarlı sebeb? Rauf bey, men Elçinle qardaş olmuşam, en yaxın dost olmuşam. Bundan tutarlısı? Deqiq bilirem ki, o heç vaxt yad adamı ofise buraxmazdı.
Rauf etiraz etdi:
−Cangüden yaralanıb amma...
İlqar Raufu diqqetle süzdü:
−Demeli, bilirdiniz?
−Yox, indi yadıma düşdü. İnternetde oxumuşdum.
İlqar barmağındakı iri, tünd göy qaşlı üzüyü fırlatdı:
−Hm, bele. Düşünürsünüz ki, bir adam ofise rahatca daxil olub, cangüdeni yaralayıb, bu ses-küyü eşiden Elçin de içeri gelen adamdan müdafie üçün elinin altındakı silahı götürmeyib. Düz başa düşdüm? Bunu nece izah edeceksiniz, cenab zabit?
Rauf ciddileşdi:
−Kinaye ile danışmağa ehtiyac yoxdur. – nese fikirleşdi. – Dediniz, silahı var idi?
−Elbette vardı. Hemişe de dolu idi. İndi izah edin, nece ola biler ki, içeri gelen yad adamdan qorunmasın? Çünki, cangüden
yaralananda mütleq ses olmalı idi. Heç ne elemese de, en azı qışqırardı.
−Hm, bunu düşündüyünüzden de çox şeyle izah etmek olar. Belke heç merhum hadisenin şokundan özüne gele bilmeyib? Ve ya heç ne eşitmeyib?
İlqar Raufu menalı-menalı süzdü:
−Men dedim axı, Elçini menden yaxşı tanıyan yoxdur. O çox cesaretli, özünü itirmeyen, veziyyetden çıxmağı bacaran adam idi.
Rauf fikre getdi:
−Zehmet olmasa suallarımı cavablandırın. Amma ne qeder düzgün olsa, o qeder yaxşıdır.
İlqar inamsız ve könülsüz halda razılaşdı:
−Cavablandıraram. Amma mene sizi başqa cür tesvir etmişdiler. Siz heç neden şübhelenmirsiz heç.
Rauf bayaqdan elinde oynatdığı qelemi üstünde ecaib cızıqlar çekdiyi vereqin üstüne qoydu. Başını qaldırdı:
−İlqar bey, haqqımda ne deyibler, bilmirem. Amma bu her şeyden şübhelenmeye

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 101 >>