sebeb vermir. Eksine, yersiz şübheler insanı yanlış yola salar. Esas odur ki, her şeyi mentiqle düşünüb, mentiqle qerar çıxarasan. Neyse, evvela deyin, ne biznesi ile meşğulsunuz? Bir de bu biznesde esas simalar kimdir?
İlqar barmaqlarını çırtlatdı:
−Bizde avtomobillerin satışıdır esasen. Menem, rehmetlik Elçin idi, böyük yeznem Kamran Eliyevdi, bir de kiçik yeznem Mirehmed Babayev. Men özüm Almaniyada yaşayıram. Avtomobilleri aldığımız firma ile müqavile bağlayırıq, men maşınları Azerbaycana yola salıram. Onlar da buradakı biznesi idare edirler.
Rauf alnını ovuşdurdu:
−Sizce, yezneleriniz nece insandır?
İlqar sert baxışlarını onun üzüne dikdi:
−Onlar ela yola gedirdiler. Özü de Elçini öldürmek üçün onların heç bir sebebi yoxdur. Heç neye de ehtiyacları yoxdur. Elçinin xetrini hamımız çox isteyirdik. Rehmetliyin heç kesle işi yox idi. Sakit adam idi. Düzgün adam idi. Onun kimileri barmaqla sayılır indiki zamanda. Ele bil keçmişin köhne kişilerinden idi.
−Hm, bes hebs edilen şexsle merhumun ne elaqesi var idi? Onların ne düşmençilikleri olub ki?
−Heç ne! – qonaq esebi halda elini yelledi. - Heç bir düşmençilik,filan yox idi. Anlaşılmazlıq olmuşdu. Hemin adam satış üçün avtomobiller almışdı bizden. Qiymetde anlaşılmazlıq olmuşdu. Ne bilim, mesele pulu ödemeye çatanda başlayıb ki, evvel başqa qiymet danışmışdınız. Neyse, kesib mebleğin qalanını. Elçin de çox qezeblenib ki, kişinin sözü bir olar. Avtomobilleri apardığın kimi de qaytar getir. Getirib qaytaranda yene mübahise düşüb. – qonaq fikirli-fikirli başını buladı. - Amma inanmıram ki, onu öldürmek derecesine çatsın. Buna heç vaxt inanmaram. O da adını-sanını qoruyan adamdır. Hetta bunu elemek isteseydi, başqa adama eletdirerdi. Şübhelerim düzdürse, demeli o da günahsız yere hebsde yatır.
−Hansı şübheler? – Rauf maraqlandı.
−Elçini hemin adamın öldürmemesi. Burda nese başqa iş var. Mentiqi uyğunluq yoxdu. Vallah üreyim deyir ki, her şey başqa cürdür.
Rauf kresloya söykendi:
−Bes özünüzün

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 101 >>