oxuyurdu. Hele de kimise inandıra bilmirdi ki, orta qalınlıqda her hansı kitabı birce güne oxuyub başa vurur. Özü de başqa işleri, dersleri texire salmadan. Hetta bir defe qardaşı ile mercleşmişdi de. Onun bele süretli oxuduğuna inanmayan Nicat bacısının bir güne oxuduğu kitabı eline alıb, ordan-burdan suallar vermişdi. İndiki kimi yadındadır, en sevimli yazıçıarından birinin eseri idi. O qeder beyenmişdi ki, o eseri. Hetta hemin kitabdakı en çox beyendiyi qaraqabaq, temkinli, temiz ürekli ve sade xefiyye obrazının portretini yaratmışdı. Hansı ki, yaxın vaxtda teşkil olunacaq resm sergisinde hemin portret de nümayiş olunacaqdı... Yene de adeti üzre müelliminin verdiyi tapşırığı süretli, amma diqqetle oxudu. Otağa tekrar göz gezdirib, qapını bir azacıq araladı. Oradan böyük zal çetinlikle görünse de, baş verenleri görürdü. Müellimine heyretle baxırdı. “Telebeleri ona nece de hörmet edirler, demeli o qeder de pis adam deyil.
Amma yazıq oğlanı yere ne berk çırpdı. Men olsaydım sesküyüm alemi tutmuşdu. Heç sesi de çıxmadı. Ya da özünü sındırmadı. Bu oğlanlar qeribe mexluqlardır. Canın ağrıdı, azacıq da olsa sesini çıxar, yüngülleş de... Amma müellim de yamandır. Bele bacarıqlıdırsa, yeqin özüne yaman arxayındır. Kaş men de bilerdim o fendlerden.”
Müellimin geldiyini görüb celd yerine qayıtdı.Raufun diqqetli nezerleri altında özünü itirdise de, biruze vermemeye çalışdı.
−Çox süretli oxuyursunuz. – Rauf kresloya eyleşdi.
Maya teeccüblendi:
−Beli. Hardan bilirsiniz?
Rauf ona teref baxmadan, noutbuku işe saldı:
−Hetta bizi pusmağa da vaxtınız çatdı.Hemin an Mayanın pertliyini tesvir etmek mümkün deyildi.
Utandığından ne edeceyini bilmedi. Axı pis meqsedle etmemişdi bunu. Sadece çox maraqlı gelmişdi. Heç vaxt bele canlı meşq sehnesi görmemişdi. Pis niyyeti yox idi axı. Amma indi müellimi onu pis başa düşecekdi. Ne pis oldu. Axı niye yaxınlaşdı o qapıya.
−Müellim, men ele-bele... Pis niyyetim yox idi. Maraqlı geldi, ona göre, – utandığından pörtlenmiş

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 101 >>