−Belke ele eleyib ki, bir de tekrarlamayasan? - elave etdi.
Maya başını buladı:
−Başqa cür eleyerdi. Ne bilim, axır heç yadımdan çıxmır.
Efsane birden döndü:
−Dayan, hem de idman müellimidir dedin?
−He...
−Onda cavan qalar yeqin.
Maya gülümsedi:
−Ele cavandır da.
−Doğurdan? Ne yaşda olar ki?
−Mence 26-27.
Efsane teeccüblendi:
−Yaxşı da. Hardan tapmısınız onu?
Maya çiyinlerini çekdi:
−Ne bilim, Müzeffer dayı meslehet görüb atama.
Efsane öz-özüne danışdı:
−Genc şagird ve genc müellim. İndi bildim seni niye cırnadır.
Maya ters-ters baxdı:
−Boş-boş danışma! O müellimdir, men şagird. Özü de sen deyen adamlardan deyil. Çox ciddi, qaraqabaq biridir. Hem de kobud, özündenrazı!
Efsane güldü:
−Yaxşı, yaxşı. Sen lap barıtsan ki. – Birden arxaya baxıb, tez döndü. - Maya...
−Nolub?
−Gelirler...
−Kim? – soruşdusa da, özü arxaya boylandı. Tez de döndü:
−Axmaqlar!
Bunu gören oğlanlar üreklendiler. Qızların onları gözlediklerini zenn edib, onlara çatmağa çalışdılar. Maya ve Efsane artıq binaların arasındakı yola dönmüşdüler. Burada geliş-gediş daha az idi. Maya narahat oldu:
−Ay Allah! Bunlar hardan gelib çıxdılar?
Bu vaxt düz arxada ses eşitdiler:
−Göresen bu gözeller hara gedirler?
Efsane hirslenib ağzını açmaq istedi, amma Maya onun elini berk-berk sıxdı. Onların dinmediyini gören diger oğlan el çekmedi:
−Men yanmaz idim ey yar,
Nazın meni yandırdı....
Maya ciddi sesle geri dönmeden dillendi:
−İndi seni ele yandıracam, oduna qohum-eqreban isinecek.
Oğlan daha da cüretlenib, onun qolundan tutdu:
−Teki meni sen yandır.
Maya qıpqırmızı pörtdü, bir anlıq özünü itirdi. Efsane de qorxaq nezerlerle özlerinden böyük ve boy-buxunlu oğlanları süzdü. Birden Maya diqqetle oğlanın ayaqlarına baxdı. Oğlan da eyni istiqametde baxanda, gözlenilmeden dizi ile onun qarnına möhkem zerbe vurdu. Bu ele ani baş verdi ki, diger oğlan da özünü itirdi. Bundan istifade eden Maya, üstü demir qayışlı çantanı oğlanın başına çırpdı.

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 101 >>