Rauf bir anlıq peşmançılıq keçirse de, qezeb yene üstün geldi:
−Redd ol burdan! Beş deqiqe vaxt verirem, burdan itilmesen
and olsun öldürecem seni!
Raufu yaxşı tanıyırdı. Bilirdi ki, dedise, dediyini edecek.Bir neçe addım arxaya çekilib, heyretden böyümüş gözlerini Raufa dikdi ve birden celd geri dönüb, süretle qaçmağa başladı. Rauf avtomobilin qarşısına söykendi. Bir neçe anlıq dişlerini sıxdı, birden çökerek berkden hönkürdü:
−Nifret edirem! Sene nifret edirem!
* * *
−Rauf, gel nahara.
−İstemirem.
−Ay oğul, dur gel. Qaşqabağını töküb durmaq yaraşmır sene.
−Besdi ana, qanım qaradır.
Gülnaz xanım kresloya yaxınlaşıb oğlunun dizi üstündeki noutbuku qaldırdı:
−Uşaq kimi çıqqaçıq salmısan. Yazır-pozur, yazır-pozur.Dur görüm.
Rauf qaşlarının düyününü açmadan stol arxasına keçdi.Anası onun çox sevdiyi yarpaq dolmasını bişirmişdi. Dolmalardan birini ağzına qoyub, dodaqaltı nese mızıldandı.
Gülnaz xanımı gülmek tutdu:
−Nolub, duzu azdır?
−Yox.
−Çoxdur?
−Yox...
−Adamın üreyin üzürsen e, nolub yene?
−Heç ne... Atam hanı?
Anası yaraşıqlı oğlunun boy-buxununu gözü ile oxşayıb başını buladı:
−Senden baş aça bilmedim axır, – kasadakı qatıqdan dolmanın yanına qoydu – çağırdılar, tecili getdi. Niye ki?
−Ele-bele soruşdum.
−Yaxşı, yemeyini ye! Çengelle oynama, boşqabı yaxın çek!
Son iki hefte erzinde ana oğlunun dodağında ilk defe tebessüm gördü:
−Neye gülürsen?
Rauf çengele keçirdiyi dolmanı ağzına qoyub, başını buladı:
−Heç, deyirem 25 yaşım var, hele de menimle uşaq kimi davranırsan. Çengelle oynama, boşqabı yaxın çek, daha neler...
Gülnaz xanım güldü:
−Sene gülmeli geler. Amma övlad ata-ana üçün ele hemişe uşaqdır.
Rauf ne düşündüse, boşqabı kenara çekdi:
−Çox dadlıdır, amma indi könlüm istemir. Axşam isidersen, mütleq yeyecem.
Gülnaz xanım ciddileşdi:
−İsteyirsen deyim niye istemir senin o könlün?
Rauf üz-gözünü turşutdu. Gülnaz xanım oğlunun yanına keçdi:
−Demirem ki, sene asan olsun. Onsuzda tekce sözle

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 101 >>