−Buna ise en böyük hörmetsizlik deyirler... Gözlemirdim.
Maya pertliyini gizletmeye çalışdı:
−Yaxşı müellim, çox sağ olun. Unutmaram...
−Unutqanlıq pis şeydir.
Söhbeti deyişmek istedi:
−Sizden burada ne eceb? – gizli bir qısqanclıqla elindeki güle işare etdi. - Nişanlınıza alırsınız? – sesi qeribe alındı. Rauf bunu anında duydusa da bildirmedi:
−Anama alıram! – buketi götürüb döndü. - Sağ olun! – qapıdan çıxdı.
Maya yerinde dayanıb, bir elindeki güle, bir de qapıya baxdı. Geri dönende bayaqkı satıcı qadının qeribe bir maraqla ona baxdığını gördü...Yol boyu Efsane dayanmaq istemirdi:
−Maya, tesevvür eleyirsen nece şoka düşmüşdüm? Çox yaraşıqlı müellimin var.
−Besdir, sen Allah!
−Senin gözün tutulub. Görmedin, mene buket bağlayan qız nece baxırdı ona?!
−Baxsın da...
Efsane sınayıcı nezerlerle onu süzdü:
−Yeni doğrudan sene tesir elemir?
Maya esebileşdi:
−Ne tesir etmelidir axı? Neyimdir menim? Nişanlımdı, sevgilimdi? Mene ne dexli qalıb?
Efsane güldü:
−Esebleşme! Tesir elemeseydi esebleşmezdin... Neyse, amma çox yaraşırsınız. Doğrudan deyirem. İkiniz de inadcıl. Amma o senden de inadcıl çıxdı...
−Yadıma salma.
−Çox romantik idi.
−Ay qız, besdir.
−Özünüzden xeberiniz yox idi.
−Efsane, ayıbdır.
−Nedir ayıb? Sevmeyin neyi ayıbdır?
−O müellimdir. Men de şagird. Başqa heç ne ola bilmez. Kim kime gül verirse, demeli sevgili olur? Onda Cavanşir müellimin bütün qadın müellimelere gül paylamasına ne ad qoyaq?
Efsane razılaşmadı:
−O hamıya vermişdi.
−Ne olsun, Rauf müellim de ikimize verdi.
−Amma ferqli... - Efsane menalı dedi.
Maya teessüfle dostuna baxdı:
−Yeni sen, hele de başa düşmedin?
−Neyi?
−O gülü mene yox, anama alıb. Menim başım güle ele qarışmışdı, heç müellimi görmemişem. Sen de ki tanımırdın. O da düz yanımda olub, her şeyi de eşidib. Satıcı ile olan bütün söhbeti. Eger mene gül almaq fikri olsaydı, başqa cür ederdi. Sadece meyus olduğumu görüb, gülü alıb. Fikirleşib ki, tek mene verse pis alınar.

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 101 >>