bağışlayır? Bes O niye rehm edir? Bes niye her defe, tekrar-tekrar şans verir bize?
Anası yüngülce onun qoluna toxundu. Atası da baxışı ile nese demek istedi. Amma Maya bunların ferqine varmadı. Telebkar müellim uşaqdan ders alırmış kimi, inadla Raufdan cavab gözleyirdi. Rauf gülümsedi. Ele qeribe gülümsedi ki, Maya bir anlıq ele bildi ki, müellimi üç esr yaşamış bir qocadır, özü ise 5 yaşlı uşaq. Rauf stolun üstünden telefonunu götürüb, ayağa qalxdı. Penceyini geyine-geyine söhbeti yekunlaşdırdı:
− Maya, bax bunları bilseydik, biz de Allah olardıq. Amma O tekdir. Senin sadaladıqlarının da hamısı Ona mexsusdur, çünki O Allahdır! – üzünü ev sahibine tutdu – geceniz xeyre, men getdim!
Eldar gülümsedi, qonağını yola salmaq üçün ayağa qalxdı:
− Çox maraqlı adamsınız. Yaxından tanışlığımıza sevindim.
− Men de!
− Axmaqlar! Vaxt nece tez keçir, başa düşmürsünüz! Qoyun örüşe geden kimi sakitce gedib, meleye-meleye geldiniz. İçlerinden daha böyük görünen kobud oğlan özlerine haqq qazandırmağa çalışdı:
− Orda adam çox idi. Axı özü hele gelmemişdi.
− Kes sesini! – Mirehmed qışqırdı. - Qoyunsunuz ki, qoyun.Gözlemeye sebriniz çatmadı? Belke cesaretiniz olmadı?
Tehqirlerden tenge gelmiş oğlan nese demek istedi. Amma bu qeddar adamın baxışlarından çekindi. Mirehmedin köpüklene-köpüklene, o yan-bu yana eyilen ağzını her deqiqe onun sifetine yaxınlaşdırmasından melum olurdu ki, desteye rehber olaraq Serxanı seçib. Yoğun ve ireli uzanmış boynu, eyri ve qeribe qaşları, daim aralı qalan sallaq çenesi olan oğlan cesaret edib dillendi:
− Orda adam çox idi, eger nese elemek isteseydik, hem kömeye gelerdiler, hem de ses yayılardı.
Mirehmed nifretle dişlerini qıcayıb, bu küt teessüratı yaradan oğlana sarı yeridi.
− Mirehmed dayan! – böyük bacanağın hökmlü sesi onu saxladı.
Kamran Eliyev onlara teref baxmadan, qarşısındakı çox bahalı şahmat qutusunu bağladı:
− Siz çıxın! – otaqdakılara emr etdi.Mirehmedin hirsi hele de soyumamışdı. Keçib Kamranla üzüze eyleşdi:
− Vaxtı

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 101 >>